Eimreiðin - 01.07.1940, Side 65

eimreiðin
WINSTON GHUHCHILL
265
vígstöðvar, án þess að hafa fengið til þess samþykki ráðu-
neytisins. „Ég tek á mig persónulega alla ábyrgð gerða minna
gagnvart konungi og stjórn í fyrramálið," sagði hann við for-
sætisráðherrann og hélt áfram að gefa fyrirskipanir sínar til
flotans, um að vera viðbúinn árás, um að vinna í samráði við
franska flotann og um að virða hlutleysi ítalíu. Tuttugu og
f.jórum klukkustundum síðar samþykti ráðuneytið allar þessar
ráðstafanir, og kl. 12 á miðnætti nóttina milli 2. og 3. ágúst var
styrjöldin hafin milli Bretlands og Þýzkalands. Það var
Churchill að þakka, að flotinn var viðbúinn, og eftir á gat
stjórnin hrósað happi yfir því, að hann hafði tekið sér meira
vald en hann í raun og veru hafði.
Jafnframt flotamálaráðherrastarfinu tók Churchill að sér að
koma loftvörnum Breta í viðunandi horf. Samkvæmt fyrirmæl-
um hans voru einnig smíðaðir fyrstu land-bryndrekarnir, sem
síðar fengu mikla þýðingu í styrjöldinni. Hann stóð einnig
fyrir herflutningum Breta til Frakklands um Dunkirk, að undir-
fagi Kitcheners lávarðar, enda var það hrezka flotanum að
þakka hve vel þeir flutningar tókust.
En hamingjan hefur það til að snúa við mönnum bakinu,
einmitt þegar þeir standa á hátindi frægðarinnar, og Churchill
hefur ekki farið varhluta af því. Tveir stórviðburðir stríðsins,
Þar sem hann kom mjög við sögu, drógu um hríð mjög úr áliti
kans, en þessir viðburðir voru: fall Antwerpenborgar og her-
ferð Breta til Gallipoliskaga.
I október 1914 fór Churchill eftir beiðni Kitcheners lávarðar
fil Antwerpen, sem þá var umsetin af Þjóðverjum, og átti hann
að telja kjark í varnarlið borgarinnar, svo að það héldi út í
nokkra daga, unz hægt væri að senda því liðstyrk. Hann tók
bar að nokkru leyti að sér herstjórnina, og Belgar héldu út í
íirnm daga og björguðu Belgíuströnd að nokkru frá að lenda í
höndunx Þjóðverja, þó að Antwerpen yrði að vísu að gefast
UPP- Fall borgarinnar og tjón það, sem Bandamenn biðu þar,
var notað til árása á Churchill heima fyrir í Bretlandi, og það
var ekki fyr en löngu síðar, að sannað var og sýnt til hlítar, að
þessi för hans, sem talin var honum til vansæmdar, var í raun
°g veru sannkölluð sigurför.
Miklu alvarlegri fyrir Churchill urðu árekstrar þeir, er urðu