Eimreiðin - 01.10.1945, Blaðsíða 47

EIMREIÐIN
DRENGUR GÓÐUR
271
kona finni til, þegar fólk fer að vorkenna lienni. Þú fórnar miklu,
— ég veit það, — en það er nú þannig með okkur karlmennina,
þótt ljótt sé, að við erum eins og vaxnir upp úr skömmínni.
Hún leggur meira í sölurnar en þú. Annars er þessi hjálp ykkar
hjónanna svo stórkostleg og óvœnt, að ég varla trúi því enn, að
slík stórmennska eigi sér stað í veruleikanum. ■—•
Ég vil lielzt, að við látum nú útrætt uin þetta mál, sagði fóstri
minn þreytnlega, — og snúum okkur að einhverju öðru um-
talsefni.“
Rmiólfur þagnaði og horfði fram sveitina. —- Sólin var nú
gengin nndir fjöllin, og skuggar færðust vfir landið. Hátt yfir
okkur gnæfðu hamrarnir, sem bærinn dró nafn af. Sólin skein
enn á þá, fögrum Ijóma. Ég fór að liugsa um það, að þarna, á
þessum slóðum, liöfðu gerzt miklir atburðir í sögu landsins allt
frá fornöld. Og enn voru að gerast miklir og örlagaríkir atburðir
— í lífi einstaklinganna. Þarna út frá var stórbýlið Grund, sem
brennt hafði verið í lieiðni og margir menn látizt. — Þarna var
Tröllakleif, sem fræg var í þjóðsögum, — en þó einhver fótur
fyrir þeim sögum, — þarna skarðið, þar sem liúsfreyjan unga
frá Víðisundi hafði hitt elskliuga sinn úr dalnum liinum megin
— og þar sem dys þeirra sést enn, — þarna frammi á eyrunum
höfðu þeir barizt á Sturlúngaöld; — örlagarík orrusta frá þeim
tímum, er erlent vald var að teygja klærnar hingað,--------ald-
irnar flugu gegnum liuga minn og urðu að augnablikum. —
„Sagan er ekki alveg búin enn,“ sagði Runólfur loks. — „Þetta
fór allt eins og fóstra mín liafði ráðgert. — Þóra fluttist strax
að Urðardal til þeirra Þórdísar og Böðvars, eftir að fóstri minn
hafði farið fram eftir og talað við þau lijónin. Þórdís var frænka
lians og tók hana þegar að sér af mikilli ástúð. Þar fæddi hún
dóttur síðari hluta vetrar. — En um vorið fékk liún lungnabólgu
og dó. — Þá reið fóstra mín fram eftir og sótti barnið. Síðar lét
bún hana kalla sig mömmu, er lnin fór að tala, og betri móður
en fóstru mína gat enginn átt. Uppruni og ætterni litlu stúlk-
unnar féll í gleymsku; allir litu á liana sem dóttur Flughamra-
hjónanna. Heimurinn okkar liér fékk önnur viðfangsefni að tala
um og dæma. María í Austurdal varð ekki langlíf; hún lifði
dóttur sína aðeins tvö ár, og Oddui- hinn fagri hvarf suður aftur