Eimreiðin - 01.10.1945, Síða 59

EIMREIÐIN
FÁGÆT FRÆNDRÆKNI
283
„Islenzki maðurinn á það,“ svaraði ég.
„Islenzki maðurinn!“ át liann eftir mér. „Hver er hann?“
„Ég veit ekki, hvað liann heitir,“ sagði ég, „en liann sagði
mér í gærkvöldi að skilja blað eftir handa sér í þessari búð.
Ilann er búinn að borga það. Hann stóð hér fyrir utan búðar-
dyrnar, þegar hann bað mig um blaðið.“
„Hvernig var sá maður í hátt?“ spurði búðarþjónninn.
„Hann er stór maður með alskegg, og hann var í gráum
fötum.“
„Það hefur verið, án efa, hann herra Thorburn sjálfur,“ sagði
hinn búðarþjónninn.
„Og liann sagðist vera íslenzkur,“ sagði ég.
Búðarþjónarnir litu nú brosandi livor framan í annan.
„Þú ert kannske íslendingur?“ sagði annar þeirra.
„Já, ég er Islendingur og fæddur á Islandi,“ sagði ég.
„Herra Thorburn liefur vitað það,“ sagði liann, „og hann hefur
sagt það í spaugi, að liann væri líka íslenzkur, rétt til þess að
geðjast þér.“
„Vinnur liann í þessari búð?“
„Hann er eigandi þessarar húðar og húsbóndi okkar,“ sagði
íinnar búðarþjónninn.
„Hann er áreiðanlega íslendingur,“ sagði ég, „fyrst hann sagði
ntér það. Og þið segið, að liann heiti Thorburn, og það er íslenzkt
karlmannsnafn, þó að þið berið það fram ofurlítið öðruvísi en
v'ið, Islendingar, berum það fram. Við, Islendingar, segjum:
1‘orbjtirn, en þið segið: Thorburn.“
Nú skellihlógu báðir húðarþjónarnir.
1 sömu andránni komu tvær konur inn í búðina til þess að
kaupa eitthvað. Þá liættu búðarþjónarnir að hlæja. Og ég gekk
út úr búðinni.
Næsta kvöld, þegar ég kom í þessa húð, var Tliorburn þar
viðstaddur. Ég lieilsaði lionum á ensku, en mig langaði þó mjög
til að ávarpa hann á íslenzku. Hann tók kveðju minni glaðlega
°g alúðlega, tók við blaðinu, sein ég rétti honum og sagði, að
nú væri ég búinn að greiða að fullu það, sem ég liefði skuldað sér.
«Eg skulda þér ennþá 16 cents,“ sagði ég, „því þú hefur
icngið aðeins Jirjú blöð hjá inér, en átt að fá sjö hlöð í allt og
eitt cent í viðbót fyrir 25 centin, sem Jni fékkst mér.“