Eimreiðin - 01.10.1945, Qupperneq 74

298
ELLIHEIMILIÐ
EIMHEIÐIN
verið eins liagsýnir fjármálamenn og liann. Þetta liérna með
elliheimilið er allt þessum miklu veikindum og ellinni að kenna.
ANNA: Nei, hann pabbi var ekki svona, áður en hann vissi.
livað hann var mikið veikur.
TÓMAS: Nei, síður en svo. En beztu menn verða oft eins og
lingeðjari og öðruvísi en þeir eiga að sér að vera, þegar þeir vita,
að dauðinn er á næstu grösum. Það er alvbg eins og þeir ímyndi
sér, að það sé einhver trygging í — eitthvað vissara —, að gera
einliver svonefnd „góðverk“, áður en þeir deyja, enda þótt þeim
hafi aldrei fyrr doltið nein slík hölvuð vitleysa í liug.
ANNA: Já, Tómas. Það er svoréiðis, eins og Iiann segir. að
honum finnst, að hann hafi ekki látið nógu mikið gott af sér
leiða í lífinu og vill ni\^bæta eittlivað úr þessu. Þetta er nú
reyndar meira en broslegt eins og hann liefur alltaf borgað liverj-
um sitt og greitt mikið til bæjarins — og svo skaffað mörgum
atvinnu, líka út um alla sýslu og víðar að.
TÓMAS: Já, það segir þú satt, kona. Fimm InindruS þúsund
krónur! Minna mátti nú gagn gera. Þetta er heilt „kapítal“. Ég
hefði með ánægju selt sálina úr mér til skrattans fyrir þá upp-
hæð, meðan ég var ekki kominn í álnir. En ég treysti þér, Anna.
Þú ert kona. Ef það væru margar eins og þú, þá væri þessu landi
borgið. En það er eittlivað annað. Eintómar déskotans bölvaðar
eyðsluklær, liugsandi um ekkert annað en pelsa, bíla og alls
konar stáss, ef maðurinn þeirra á fáeinar krónur — —.
(Hringt.)
ANNA: Pabhi er að hringja. Hann vill að við förum að koma
inn til sín. Mundu nú eftir að vera lipur og um fram allt að láta
hann ekki finna, að þú sért óánægður með þetta.
TÓMAS: Ég skal gera allt, sem ég get. Maður reynir nú eitt-
hvað fyrir 500 000 krónur — og þó minna væri.
(Þau fara inn í svefnherbergi Snorrasens.)
TÓMAS: Góðan dag inn, Snorrasen minn.
SNORRASEN: Góðan daginn, Tómas. Seztu hérna lijá mér,
Anna mín, og fáðu þér sæti, Tómas. Ég ætla að tala við ykkur
um þetta, sem ég var að segja henni Önnu minni frá. Þú veizt það
víst, Tómas. Þetta um að gefa 500 000 krónur til þess að reisa
myndarlegt elliheimili hér í bænum. Ég lield, að það verði aklrei