Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1966, Side 48

Eimreiðin - 01.01.1966, Side 48
36 ElMRElÐl* haltraði á eftir Auði, sem beið eftir henni. Þær gengu út í holtið- Kjalvör tautaði: „Þú munt brátt minnast orða minna, Auður, el þú sérð þú ert ósvinn orðin, hefur ófyrirsynju vafist í vandrasða- mál ókunnugra nranna og hefur eigi annað fyrir en óþökk þeirra, sem að þessu barni standa, ef þú finnur það og bjargar lífi þess. „Barnið hlýtur að vera hér mjög nálægt,“ sagði Auður. „Heyn1 þú eigi hve sárt það grætur?“ „Bezt að fara hér að öllu varlega, Auður, því að vel má vera að hér sé eigi allt með felldu. Vera nrá að illur andi lrafi hlaupið í ut' burðin. Slíkt hendir á stundum. Og er eigi við lamb að leika við þann fjanda." „Hérna, þarna undir runninunr er það,“ sagði Auður og hljop> ætlaði að þrífa barnið upp. En þá æpti Kjalvör: „Bíð þú nrín og snertu það eigi fyrr en ég hef litið á það! Varúð skal höfð í nærveru djöfla.“ „Það var ég, senr fann það. Ég á það!“ sagði Auður æst og áköf- „Það hygg ég þú sért ærr orðin, Auður. Eigi girnist ég útburð þenna.“ Nú stóðu þær yfir barninu, senr ekki virtist verða þeirra vart en æpti án afláts, rembdist og skalf, Jrrútið, blátt og óhreint í andhti. en líkaminn vafinn vondunr dúki mórauðum. „Eigi er fagurt á að sjá, Auður.“ Nú ætlar Auður að [rrífa barnið upp. „Eigi, eigi, Auður! Auðséð er að barnið er lraldið óhreinunr anda. Aðgát skal höfð í nærveru djöfla, segi ég. \hl ég sjá lrvað verður þegar krossað er yfir Jrað.“ Að svo mæltu kraup Kjalvör niður hjá barninu, signdi yfir þa® og [ruldi hina kröftugustu bæn, sem hún kunni á latínu. Þá g!'elP Auður barnið í fang sér, hætti það þá að vola og leit upp á hana mógráum augum. „Það hygg ég að vesaling þessum sé á öðru meiri þörf en nrálæði einu saman.“ „Veit ég þú átt hjarta gott, Auður, meira gruna ég þig um f01' sjáleysi. Og fer það að vonum, óskírð eins og þú ert, þekkir dg1 skapara þinn né kórónu eilífs lífs. Þú sérð þjáningar líkamans, en ég sé kvalir sálarinnar í eilífðinni. Þú vilt bjarga lífi líkamans, e11 ég hugsa um velferð barnsins um alla eilífð og varðar Jrað storu meiru.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.