Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1966, Page 48

Eimreiðin - 01.01.1966, Page 48
36 ElMRElÐl* haltraði á eftir Auði, sem beið eftir henni. Þær gengu út í holtið- Kjalvör tautaði: „Þú munt brátt minnast orða minna, Auður, el þú sérð þú ert ósvinn orðin, hefur ófyrirsynju vafist í vandrasða- mál ókunnugra nranna og hefur eigi annað fyrir en óþökk þeirra, sem að þessu barni standa, ef þú finnur það og bjargar lífi þess. „Barnið hlýtur að vera hér mjög nálægt,“ sagði Auður. „Heyn1 þú eigi hve sárt það grætur?“ „Bezt að fara hér að öllu varlega, Auður, því að vel má vera að hér sé eigi allt með felldu. Vera nrá að illur andi lrafi hlaupið í ut' burðin. Slíkt hendir á stundum. Og er eigi við lamb að leika við þann fjanda." „Hérna, þarna undir runninunr er það,“ sagði Auður og hljop> ætlaði að þrífa barnið upp. En þá æpti Kjalvör: „Bíð þú nrín og snertu það eigi fyrr en ég hef litið á það! Varúð skal höfð í nærveru djöfla.“ „Það var ég, senr fann það. Ég á það!“ sagði Auður æst og áköf- „Það hygg ég þú sért ærr orðin, Auður. Eigi girnist ég útburð þenna.“ Nú stóðu þær yfir barninu, senr ekki virtist verða þeirra vart en æpti án afláts, rembdist og skalf, Jrrútið, blátt og óhreint í andhti. en líkaminn vafinn vondunr dúki mórauðum. „Eigi er fagurt á að sjá, Auður.“ Nú ætlar Auður að [rrífa barnið upp. „Eigi, eigi, Auður! Auðséð er að barnið er lraldið óhreinunr anda. Aðgát skal höfð í nærveru djöfla, segi ég. \hl ég sjá lrvað verður þegar krossað er yfir Jrað.“ Að svo mæltu kraup Kjalvör niður hjá barninu, signdi yfir þa® og [ruldi hina kröftugustu bæn, sem hún kunni á latínu. Þá g!'elP Auður barnið í fang sér, hætti það þá að vola og leit upp á hana mógráum augum. „Það hygg ég að vesaling þessum sé á öðru meiri þörf en nrálæði einu saman.“ „Veit ég þú átt hjarta gott, Auður, meira gruna ég þig um f01' sjáleysi. Og fer það að vonum, óskírð eins og þú ert, þekkir dg1 skapara þinn né kórónu eilífs lífs. Þú sérð þjáningar líkamans, en ég sé kvalir sálarinnar í eilífðinni. Þú vilt bjarga lífi líkamans, e11 ég hugsa um velferð barnsins um alla eilífð og varðar Jrað storu meiru.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.