Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1936, Blaðsíða 80

74
Þýzku miðstéttirnar og þjóðernisstefnan. IÐUNN
leikar, sem við erum vanir að meta mikils, verða hjá
Gyðingnum að eins ein hlið á undirmensku hans. Það er
oft talað um samheldni Gyðinga og hjálpsemi hvers við
annan. En — segir Hitler — „vilji þeirra til fórnar nær
aldrei lengra en til nakinnar sjálfsbjargar. Samheldni
þeirra, sem virðist svo rík, á rót sína í mjög frumlægri
hjarðhvöt, sem ótal margar lífverur eru gæddar. Það er
eftirtektarvert, að þessi hjarðhvöt knýr því að eins til
samhjálpar, að sameiginleg hætta vofi yfir. Úlfahópur,
sem ræðst á bráð sína með sameinuðum kröftum,
leysist upp aftur í einstök dýr undir eins og þeir hafa
satt hungur sitt . . . Alveg eins er því farið um Júðana.
Þeir eru því að eins samtaka, að sameiginleg hætta knýi
þá til þess eða sameiginleg bráð freisti. Falli þessar
ástæður burtu, kemur óðar í ljós hin takmarkalausa
eigingirni, og í sömu svipan er samstarfinu lokið og
Júðarnir orðnir að rottuhóp, sem rífast og bítast inn-
byrðis“.
Á sama veg er farið um gáfur Gyðinganna, sem heim-
inum hefir orðið svo tíðrætt um. Þær eru ekki annað en
viss hæfileiki til að laga sig eftir aðstæðunum, apa eftir
öðrum og stela frá þeim hugmyndum. Þeir hafa aldrei
skapað neitt eigið, aldrei lagt grundvöll að menningu.
„Lífshættir þeirra eru að vera sníkjudýr á öðrum, og
ótvíræðir hæfileikar þeirra til slíkra hluta lagði Schopen-
hauer einu sinni á tungu þann dóm um Júðana, að þeir
væru stórmeistarar í lygi. Tilveran knýr Júðana til að
Ijúga og aftur ljúga, með sama hætti og hún knýr nor-
rænar þjóðir til að klæðast hlýjum fötum“. Það er þetta
sníkjulíf og lygatilvera, sem hefir lagt Gyðingum upp
í hendurnar hlutverk það, er þeir leika á fjármálasvið-
inu. „Við þúsund ára æfingu sem kaupmaður hefir Júð-
inn orðið ofjarl hinum hrekklausa og heiðarlega Aría,