Tímarit lögfræðinga - 01.07.1953, Síða 37

Slcilorðsbundnir refsidómar.
163
hinum almennu hegningarlögum til refsingar, sem eigi er
þyngri en sektir eða fangelsi, enda séu málsbætur fyrir
hendi, svo sem æska, góð hegðun undanfarið, hreinskilin
játning, afbrotið smáfellt og skaðabætur greiddar eða
boðnar fram, megi kveða svo á í dóminum, að fullnustu
refsingarinnar skuli fresta. Frestur fullnustunnar má vera
því skilyrði bundin, að dómþoli greiði þeim, sem misgert
er við, skaðabætur innan ákveðins tíma, og eftir atvikum,
að honum verði komið á siðbætandi heimili, sem nánar sé
tiltekið. Af þessu sést, að heimild dómstóla til að fresta
fullnustu refsinga og að ákveða, að þær falli niður að
vissum tíma liðnum, ef vissum skilyrðum er fullnægt, var
einskorðuð við hegningarlagabrot. Reglan náði ekki til
annarra refsiverðra brota. Þá fer það eftir refsingunni
in concreto, hvort heimilt sé að dæma skilorðsbundið.
Sektir og fangelsisrefsingu mátti skilorðsbinda, en ekki
hegningarvinnu. Málsbætur þurfti til, að unnt væri að
skilorðsbinda refsingu, og voru dæmi þeirra áður talin.
Skilorðstími var 5 ár, og var svo ákveðið, að ef dómfelldi
sætti innan 5 ára frá fullnaðaruppsögn skilorðsbundins
dóms ákæru í opinberu máli fyrir glæp drýgðan að ásettu
ráði og væri hann í því máli dæmdur til þyngri hegningar
en sekta, skyldi hann einnig sæta refsingu þeirri, sem
frestað var. Að öðrum kosti skyldi falla niður fullnægju-
gjörð dómsins. Færi því refsingin fyrir nýja brotið fram
úr sektum, skyldi skilorðsbundna refsingin koma til fram-
kvæmda. Ennfremur val'-þ,að skilyrði, að nýja brotið væri
framið af ásettu ráði. Gáleysisbrot ollu því eigi fram-
kvæmd skilyrtrar refsingar.
Þó var sú undantekning gerð frá þessu, að ef síðara
brotið var eigi framið af ásettu ráði, en þyngri refsing en
sektir lá við því, þá skyldi dómarinn ákveða eftir öllum
málavöxtum, hvort eldra dóminum skyldi fullnægt eða
ekki. Loks þurfti nýja brotið að hafa sætt ákæru innan
5 ára frá fullnaðaruppsögn skilorðsbundna dómsins, hvort
heldur hann hafði gengið í héraði (óáfrýjað) eða æðri
dómi. Miðað er við uppsögn dómsins, en ekki birtingu.