Tímarit lögfræðinga - 01.10.1953, Blaðsíða 11

Tímarit lögfræöinga
201
ýmis lögfræðileg efni bar á góma, sem hvert um sig gæti
verið efni í ritgerð.
Á hinn bóginn eru önnur atriði rakin nokkru ítarlegar
en málið gefur beint tilefni til, a. m. k. eins og úrslit þess
urðu. Er það gert vegna þess, að um efni er að ræða, sem
geta haft almennt gildi.
Sagan og umhverfiS.
1 Landnámu segir á bls. 199 (Islendingasagnaútgáfan):
„Hrafn hafnarlykill var víkingr mikill. Hann nam land
milli Hólmsár ok Eyjarár ok bjó í Dynskógum. Hann vissi
fyrir eldsuppkvámu ok færði bú sitt í Lágey. Hans sonr
var Áslákr aurgoði, er Lágeyingar eru frá komnir.“
Þessi stutta frásögn ber með sér, að Mýrdalssandur hefur
verið byggilegur á landnámsöld, og land því numið þar.
Hún sýnir og, að snemma hefur verið ónæðissamt á þess-
um slóðum vegna jarðelda.
Ymis gögn eru til um byggð, þar sem nú er Mýrdals-
sandur og eyðing hennar. Um það efni má m. a. vísa til
fróðlegrar ritgerðar Einars Ólafs Sveinssonar prófessors,
er birtist í Skírni 121. árg. (1947), bls. 185—210. Þar er
og vísað til ýmissa heimilda. Samkvæmt þessum gögnum
má telja víst, að verið hafi, þar sem nú er sandurinn, sam-
felld byggð að mestu. En vegna eldgosa, öskufalls og jökul-
hlaupa lögðust bæir smám saman í eyði, síðast Hjörleifs-
höfði nú fyrir skömmu. Byggð er þó enn syðst og austast,
Álftaver.
1 hinni stuttu frásögn Landnámu er getið tveggja jarða,
Dynskóga og Lágeyjar. Samkvæmt því, sem næst verður
komizt, voru Dynskógar nokkuð austarlega á sandinum
og allfjarri sjó. Virðast jarðir hafa verið milli Dynskóga
og sævar. En þar sem Dynskógar voru landnámsjörð, er
líldegt að rekaréttur a. m. k. hafi fylgt jörðinni. Hann var
hverri jörð mjög dýrmætur, ekki sízt vegna trjárekans,
er bætti mjög upp skort eldsneytis og byggingarefnis. Um
langan aldur, og reyndar allt til þessa dags, hefur og hluti
af ströndinni verið nefndur Dynskógafjara. Hún er nokkuð