Tímarit lögfræðinga - 01.10.1953, Blaðsíða 46

236
Shottulœkningar í íslcnzkum lögum.
Þeir, sem prófi hafa lokið í læknisfræði við Háskóla Islands
og framhaldsnámi á fæðingarstofnun, geta fengið ótak-
markað lækningaleyfi, ef þeir eru að öðru leyti þeim kost-
um búnir, sem í 1. málsgr. 2. gr. laganna segir, enda mæli
læknadeild háskólans og landlæknir með aðilja. ótakmark-
að lækningaleyfi má og veita mönnum, þótt þeir hafi ekki
lokið áðurnefndum prófum, ef þeir sanna fyrir læknadeild
háskólans, að þeir hafi næga lækniskunnáttu, 1. málsgr.
3. gr. Sérfræðing má enginn læknir kalla sig, nema hann
hafi fengið til þess leyfi ráðherra, en það má eigi veita,
nema læknir hafi innt af hendi framhaldsnám í tiltekinni
grein, enda mæli landlæknir með leyfisveitingunni, 5. gr.
Auk þess getur ráðherra veitt takvia?-kað lækningaleyfi,
svo sem til að stunda tannlækningar, nuddlækningar og
smáskammtalækningar, ef aðili hefur næga þekkingu að
dómi landlæknis, enda mæli hann með leyfisveitingu, 1.
málsgr. 3. gr. Loks má, ef því er að skipta, veita lælmisefni
heimild til að gegna læknisstarfa um stundarsakir, 4. gr.
Þar til má telja heimild læknaefna á spítala til að vinna
læknisstörf, sem þeim eru falin af yfirmönnum þeirra.
Þeir, sem höfðu takmarkað eða ótakmarkað lækninga-
leyfi samkvæmt eldri reglum, þegar lög nr. 47/1932 komu
til framkvæmdar, halda þeirri heimild. Sama er um þá, sem
þá höfðu rétt til þess að nefna sig sérfræðinga, 22. gr. laga
nr. 38/1932. Þeir menn, sem til áðurnefnds tíma höfðu
stundað smáskammtalækningar, héldu með sama hætti
þeirri heimild.1)
Áður en gerð er grein fyrir ákvæðum laga nr. 47/1932
um skottulækningar, hefur þótt hæfa að rekja aðalákvæði
þeirra um lækningaleyfi, því að fyrirmælin um skottu-
lækningar eru að miklu leyti á þeim ákvæðum reist.
B. 1 hugtakinu „skottulækninga?'“ fólst það, at) aSili
stundaði lækningar án lögheimildar til þess, hvort sem sú
heimild fólst í tilteknu prófi eða löggildingu stjórnvalds
þurfti. Það mátti og vera refsiskilyrði, að heilsu sjúklings
1) Sbr. Hrtl. VIII. 252.