Tímarit lögfræðinga - 01.06.1961, Síða 31

er hann sanidi reglur sínar um endurskipulagningu há-
skólans árið 1539. Samkvæmt eldri reglum hafði einum
prófessor verið ætlað að kenna hið helzta í lögfræði, er
guðfræðingum mætti að gagni koma, og var það eink-
um kanonískur réttur. Þvi var enn haldið, að prófessor
í lögum skyldi vera einn, en hlutverk lians var fyrst
og fremst rómarréttur. Kanoniski rétturinn vék því mjög
til hliðar, enda komu fljótlega til sett lög á sérsviði kirkju-
réttar og reyndar viðar.
Hin nýja kennsluskipan 1539 var því, enn sem fyrr,
miðuð við guðfræðinám, og var þáttur í því. Það leiddi
og af þeim sjónarmiðum, sem réðu um lögfræðinámið,
að það var í litlum tengslum við hinn þjóðlega rétt, og
engan veginn miðað við hann. Til þess var ætlazt, að
lögfræðinám væri í því fólgið, að yngri menn væru í
reynsluskóla hjá eldri lögfróðum mönnum á svipaðan
hátt og gerist um iðnnema. Rómarréttur hlaut þó að hafa
hagnýtt gildi á nokkrum sviðum og þá fyrst og fremst
i viðskiptum við aðrar þjóðir, svo og hertogadæmunum.
Á þessum tímum voru það einkum aðalsmenn, sem
gegndu hinum þýðingarmestu embættum, en svo fór, að
þeir sóttu Hafnarháskóla lítið. Leituðu þeir fremur til
erlendra háskóla, enda voru margir þeirra mjög frægir
og vel að þeim búið, bæði um fjárhag og kennslukrafta.
Af þvi, sem að framan er sagt má ljóst vera, að í
rauninni var ekki um neitt visindalegt laganám að
ræða, og um lagaframkvæmdina hafði skólinn enga
beina þýðingu. Ekki var 'heldur neitt um það, að
menn tækju próf i lögum, enda veitti slíkt próf engin
réttindi. Það var ekki fyrr en árið 1603, að doktorspróf
í lögum var tekið í raun og veru.
Reglunum um Hafnarháskóla frá 1539 var ekki form-
lega brevtt fvrr en árið 1732. En í framkvæmd urðu
ýmsar mikilvægar breytingar, er fram liðu stundir, og
þá einnig í laganáminu.
Tímarit lögfræðinga
77