Tímarit lögfræðinga - 01.06.1961, Blaðsíða 58

margir nemendur prófessors Ölafs kærar minningar frá
heimili þeirra, sem seint mun fyrnast yfir.
VI.
Á norræna lögfræðingamótinu, sem haldið var hér í
Reykjavík í ágúst 1960, flutti prófessor Ólafur Lárusson
erindi í hátíðasal háskólans um nokkra þætti í félags-
málalöggjöf Grágásar. Var það síðasta erindið, sem hann
flutti opinberlega, og senniiega síðasta ritverk, sem hann
samdi um fræðileg efni. Þeim, sem viðstaddir voru, mun
seint liða úr minni þau sérstæðu hughrif, sem flutning-
ur erindisins valcti þeim. Hér var einn mesti réttarsögu-
fræðingur Norðurlanda að skýra fyrir frændum vorum
það, sem merkast var í hinnf fornu löggjöf vorri — einu
mesta menningarafreki norrænna manna. Þytur sög-
unnar lék um oss. Hér fjallaði einn löglærðasti maður
vor íslendinga að fornu og nýju um lög þjóðveldisald-
ar — minnti það ekki á lögsöguna og lögsögumanninn,
sem að jafnaði var meðal lögfróðustu manna landsins?
Vér höfðum og á vitundinni, að þetta væri síðasta er-
indið, er hann flytti oss — fræðileg kveðjuorð hins aldna
visindamanns. Felur eklci val hans á verkefni sinu í sér
brýningu til vor um að taka upp þráðinn, þar sem hann
féll niður — að leiða íslenzka réttarsögu til þess önd-
vegis, sem henni hefði átt að vera búið fyrir löngu, með
stofnun sérstaks prófessorsembættis í þeirri grein.
Islenzk lögfræðingastétt þakkar leiðsöguna og blessar
minningu prófessors Ólafs Lárussonar. Háskóli íslands
þakkar tryggðina og ómetanleg störf, sem verið hafa
skólanum til sæmdar. íslenzk þjóð á á balc að sjá ein-
um sinna beztu sona.
Ármann Snævarr.
104
Tímarit lögfræðinga