Tímarit lögfræðinga - 01.06.1961, Blaðsíða 36

á sviði réttarfars í héraði og málti þar varla á milli sjá,
hvorir aumari væru, dómararnir eða málflytjendurnir. Til-
gangur tilskipunarinna var að bæta ur þessu á þann veg,
aS iaganámiS væri aukiS, einkum á sviði hins innlenda
réttar, og próf haldin er veittu a. m. k. forgangsrétt til
lögfræðilegra embætta.
Tilhögun prófsins var mjög sniðin eftir prófi í guð-
fræði, en það próf var orðið meira en 100 ára gamalt.
Skylt var aS halda próf einu sinni í mánuði, ef stúdent
skráði sig til prófs og lagði fram nánar tiltekin gögn,
m. a. um það hvað hann hefði lesið eða hlustað á. Prófið
var munnlegt á latínu og skyldi haldið á „Consistorio".
En að því loknu skyldi kandídatinn levsa úr skriflegu
raunhæfu verkefni, er annars vegar var sóknar eða varn-
arskjal, en hins vegar dómur. Einkunnir voru þrjár:
laudabilis, haud illaudabilis og haud condemnendus. Ekki
var það eingöngu skvldunámskunnátta stúdents á prof-
inu, sem einkunninni réði, lieldur einnig, hversu mikið stú-
dentinn kvaðst hafa lesið til prófs í aukagreinum og til
viðbótar skyldugreinum, og hver árangur varð af prófinu
á þeim sviðum.
Lágmarkskröfur, sem gerðar voru til þess að ná fram-
angreindum einkunnum voru: Til haud condemendus
þurfti að sýna sæmilega þekkingu á jure Naturae et Gen-
tium, skilning á dönskum og norskum lögum og réttar-
ganginum almennt og loks þekkingu á nokkrum helztu
hugtökum rómarréttar. Til haud illaudahilis þurfti að
sýna góða þekkingu á jure Naturae et Gentium, hafa
vald á dönskum og norskum iögum, þekkja réttarfarið
og kunna sæmilega þann jus Romani-Germanici, er beitt
var. Til laudabilis var þess krafizt, að stúdentinn væri
vel að sér í jure Naturae, Gentium et Universali, svo og
Danico et Norvegico, þekkti vel Jus Romani-Germanici
og muninn á honum og jure Danico og loks, að hann
sýndi sæmilegan skilning á Jus Militare og Jus Publicum
Universale, Danicum og Germanicum. Atlmgasemd um
82
Timaril lögfræðiiuja