Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Qupperneq 7

ingarétt hjá sjúkrasamlagi, þótt ekki sé ávallt um varan-
lega öi'orku að ræða í þeim skilningi, að viðkomanda batni
ekki meir.
Af þessum sökum hefur örorka ekki verið metin í eitt
skipti fyrir öll, heldur yfirleitt verið gert ráð fyrir því að
rneta örorku til ákveðins tíma og að endurmat fari fram
eftir 6, 12 eða 18 mánuði. Þetta hefur valdið mjög mikilli
aukavinnu hjá læknum Tryggingastofnunarinnar, þvi að
það þýðir rauverulega það, að á móti liverjum einum
nýjum, sem metinn er til örorku hjá Tryggingastofnun
ríkisins á liverju ári, þá koma tveir til þrír, sem eru í
endurskoðun örorkumats, og sýnir það, hve slik ákvæði
hafa mikla þýðingu í sambandi við starf læknanna.
Nú er örorka metin í fjórum stigum hjá Tryggingastofn-
uninni til lífeyrisörorku, þ. c. a. s. örorka meiri en 75%,
örorka 65%, örorka 50% og örorka undir 50%.
Allir þeir, sem eru nietnir 75% öryrkjar, fá fullan ör-
orkulífeyri. Þeir, sem metnir eru 50 eða 65% öryrkjar,
geta átt rétt á örorkustyrk, ef tilefni eru til að öðru leyti
slcv. reglugerð, en þeir, sem metnir eru undir 50% öi-yrkj-
ar, fá ekki bætur.
2. örorkumat slysatryggingar.
Ég vik þá að hinu aðalörorkumati Tryggingastofnunar
ríkisins og því mati, er þeir, sem liér eru staddir í dag,
hafa sjálfsagt meiri áhuga á, en það er örorkumat slysa-
tryggingar, því að það liefur verið nær samkynja þeim
örorkumötum, sem metin hafa verið hjá tryggingafélög-
um eða fyrir dómstóla.
Það er nokkuð gömul hefð að reyna að tryggja þjóð-
félagsborgarana fyrir iskakkaföllum, sem þeir verða fyrir
i lífinu, einkum þeim skakkaföllum, sem þeir verða fyrir
í starfi hjá öðrum eða sem hægt er að kenna öðrum um.
Sú skoðun, að slys beri að bæta, og að sá, sem verður
fyrir varanlegu heilsutjóni af annars völdum, eigi rétt á
bótum úr hans hendi, er mjög gömul. Þannig er vitað um
Tímarit lögfræðinga
41