Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Side 16

slasast áður. Ég mundi meta í slíku tilviki 100% örorku
fyrir síðara slysið án tillits til þeirrar örorku, sem maður-
inn hefur lilotið áður.
Noltkuð i samræmi við þessar skoðanir eru þær mats-
reglur, sem ég hef séð, en þekki ekki af neinni reynslu,
frá ýmsum amerdskum stofnunum. Þar virðist vera lagt
til grundvallar að miða matið við viðkomandi likams-
hluta. Þannig er t. d. sjónin tekin sem 100% eðlileg og
missir siðan miðaður við minnkun á því. Á sama hátt eru
handleggir teknir sem 100% saman og missir á þeim mið-
aður við hlutfallslegan missi á þeim 100%. Hér er raun-
verulega verið að fara þessa sömu leið og ég ræddi um
áðan, þ. e. a. s. að gera ráð fyrir því, að líkaminn sem
heild sé ekki takmarkaður við 100% mat, heldur sé raun-
verulega miðað við líkamshluta eða færni, þegar metið
er og þetta geti samanlagt komizt upp í háar stigatölur.
Eins og ég sagði i upphafi, eru eldd til neinar laga-
reglur að ég tel um örorkumöt hér. Hins vegar hefur það
orðið svo, síðan Læknaráð tólc til starfa árið 1942 eða
1943, að dómstólar liafa vísað mörgum örorkumötum til
þess, og Læknaráð hefur þvi verið mótandi aðili um ör-
orkumöt. Um það var rætt, þegar ég átti sæti i Læknaráði
fyrir nokkrum árum, að taka saman skýrslu um möt, sem
Læknaráð liefur gert eða staðfest og hafa það síðan til
hliðsjónar við örorkumöt, en úr þessu hefur ekki orðið
enn.
Ég ætla að láta hér staðar numið, en geyma mér að
ræða um útreikninga örorkumata, þ. e. a. s. bótaútreikn-
inga, sem byggjast á örorkumötum. Þar hefur fyrst og
fremst verið miðað við tekjur viðkomandi um nokkurt
árabil, og skýtur það allskökku við, ef örorkumatið sjálft
á ekki að taka tillit til starfsgetu.
50
Timarit lögfræðinga