Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Side 38

mat örorkutjón að hefðbundnum hætti á grundvelli 20%
örorku.
Það kom fram, að sóknaraðili var aðeins frá vinnu um
mánaðartíma vegna meiðsla smna. Hann gat gegnt fyrra
starfi og hélt því, unz hann sjálfur kaus að hverfa að
öðrum störfum.
Mér kemur það spanskt fyrir sjónir, að notkun hjálpar-
tækja slíkra sem gleraugna i þessu tilviki séu fallin til að
skerða að nokkru ráði möguleika manna til starfsvals eða
til að gegna yfirleitt flestum störfum á viðhlitandi hátt.
Það á yfirleitt fyrir flestum að liggja að notast við gler-
augu einhvern tíma á starfsævinni. Mjög mun algengt, að
á slikt reyni um eða vfir fertugt. Mér vitanlega hvorki
hrökklast menn úr starfi né eiga óhægara með að rækja
störf sín fyrir það eitt. Hins er ekki að dyljast, að um
öll hjálpartæki getur ekki gilt hið sama að þessu leyti. Þvi
fer t. d. fjarri, að tjónþoli, sem fær gervifót eða gervi-
handlegg eftir slys, verði lítt eða ekki bagaður til líkam-
legra áreynslustarfa. Að sjálfsögðu er fjarri lagi að leggja
sama mælikvarða á öll hjálpartæki að þessu leyti. Raun-
hæft mat á notagildi hjálpartækja virðist eiga að ráða við-
horfinu til þeirra. Verði starfsmaður jafnfær um að gegna
starfi sínu eftir slys vegna fáanlegra hjálpartækja, virðist
óraunhæft að reikna örorkutjón hans á sama hátt og ætti
hann eigi völ slíkra tækja. Það sýnist og út í hött að taka
verulegt tillit til þess, hvað þá fyllsta tillit, eins og gert var
í tilvitnuðum dómi, að starfsmaður geti ekki með tiltækum
hjálpartækjum gegnt öllum störfum. Aðalatriðið hlýtur að
vera, hvort hann getur með fulltingi þeirra gegnt sínu
lifsstarfi eða sambærilegum störfum, en hreint aukaatriði,
hvort finnanleg séu störf, sem hjálpartæki duga ekki við.
Hér er að sjálfsögðu við þann tjónþola miðað, sem búinn
er að taka út þroska, afla sér undirbúningsmenntunar, ef
því er að skipta, og velja sér lifsstarf. Dæmið verður
einhlítara eftir því sem tjónþoli er eldri og á lengri óbreytt-
an starfsferil að baki.
72
Timcirit lögfræðinga