Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Side 48

Og þótt stofnanir Evrópuráðsins hafi ekki beint fram-
kvæmdarvald liefur starf þeirra mikil óbein álirif, enda
hefur ábendingum þeirra að jafnaði verið fylgt. Á þetta
ekki einungis við um úrslit í tilteknu máli, heldur gætir
áhrifanna og á sviði löggjafar. Má þar nefna t.d. mál
21-1/56.22) Þar kom fram, að nefndin taldi ákvæði í
belgísku refsilöggjöfinni, er snertu frelsi til að láta skoð-
un sína í Ijós, ekki í fullu samræmi við 10. gr. sáttmál-
ans. I april 1960 lagði nefndin málið fyrir dómstólinn,
en 30/6 1 961 voru samþykkt lög í belgíska þinginu, er
breyttu greindum ákvæðum í þeim tilgangi að færa lög-
gjöfina til samræmis við sáttmálann. 1 máli 596/5923)
var talið að austurrísk löggjöf væri ekki í fullu samræmi
við 6. gr. sáttmálans. Henni var breytt af þeim ástæðum.
Rétti einstaklings til þess að fá umsögn nefndarinn-
ar eru nokkur takmörk sett. Fyrst þau, að ríki þarf
að gangast sérstaklega undir skuldbindingu um, að það
leyfi ciustaklingi kærurétt. Slíka skuldbindingu hafa
þessi ríki gefið: Austurriki, Belgía, Bretland, Danmörk,
Holland, Irland, Island, Luxemburg, Noregur, Sviþjóð
og Þýzlcaland. Allar borfur eru á, að Itaha bætist í hóp-
inn von bráðar. Utanvið standa Frakkland, Kýpur, Malta,
Sviss og Tyrkland.
Auk binna almennu skilyrða eru nokkur sérskilyrði
sett eru um kærur samkv. 25. gr. Þau eru talin í 27. gr„ er
bljóðar þannig:
„1. Nefndin skal eigi taka til meðferðar erindi, sem
lagt er fyrir hana samkv. 25. gr„ ef það er: — a. frá
ónafngreindum aðila; — b. eða efnislega hið sama og
mál, sem þegar liefur verið rannsakað af nefndinni eða
hefur vcrið lagt fyrir til rannsóknar eða úrskurðar á
alþjóðavettvangi og felur ekki í sér neinar nýjar upp-
lýsingar, sem máli skipta.
2. Nefndin skal eigi taka til meðferðar neitt það er-
indi, sem lagt er fyrir hana samkv. 25. gr. og hún álítur
vera i ósamræmi við reglur þessa samnings, eða erindi,
82
Tímarit lögfræð'.nga