Dvöl - 01.04.1940, Blaðsíða 37

Dvöl - 01.04.1940, Blaðsíða 37
DVÖL 115 itúlkan aí bátitum Eftir Walter Schoenstedt Gunnlaugur Pétursson þýddi ViS liggjum í hávöxnu stargres- inu undir kjarrjaðrinum og látum bera fæturna hanga fram af mosa- vöxnum bakkanum, niður í grænt og lyngt vatnið í Deime. Báturinn liggur á miðri ánni og af honum leggur sterka biklykt til okkar. Ég finn jafnframt sterka hestalykt af fótum mínum. Skyrtuermarnar hafa óhreinkast í rökum jötunum, rendurnar á lín- ingunni eru orðnar mórauðar. Hnén á Maríu, stúlkunni af bátnum, liggja fast upp við hnén á mér. Hún hefir augun hálflukt til hlífðar gegn geislum kvöldsól- arinnar. En hún er lífsglöð, ekki þunglynd. Ég finn hlýjan andar- drátt hennar, hlýrri en rakt and- rúmsloftið. Svart hár hennar ligg- ur fram yfir andlitið, og ennþá er kvöldgolan ekki komin til þess að bæra það fram og aftur. En hún kemur bráðum og þá hreyfist hárið mjúklega eins og þurrt hey. Munn- ur Maríu er vel lagaður, varirnar sólþurrar og í munnvikunum og á neðri vörinni eru fínar sprungur. „Um hvað ertu að hugsa,“ spyr hún allt í einu, án þess að hreyfa sig. „Ekkert, ég var bara að horfa á þig. Komdu, við skulum fara í ána.“ „Ég nenni þvi ekki núna, og vatnið er heldur ekki reglulega kalt. Segðu mér heldur eitthvað um borgina, um hvað kvenfólkið gerir þar og hvað þú gerir.“ „Ég er búin að segja þér svo margt um það. Það er leiðinlegt þar. í borginni er alltaf leiðinlegt, að minnsta kosti miklu leiðinlegra en hérna. Borgin er ekki staður fyrir þig. Þú yrðir föl í kinnum og varirnar allt of rauðar.“ María hlær. Hún strýkur hönd- unum um hökuna á mér. Hendur hennar eru litlar en harðar, af þeim er fisklykt og auk þess sama lyktin og af svarta bátnum. Þegar ég renni mér niður ár- bakkann, tek ég eftir því, að María er nakin undir bláa línkjólnum. Ég kafa, og þegar ég opna augun niðri í vatninu, sé ég breiða sól- skinsrák gegnum líðandi báru- hringana. Þrýstingurinn á eyrun verður sterkari og sterkari. Vatnið knýr mig upp á við, en ég hefi enn nægilegan þrótt til þess að láta fæturna koma fyrst upp úr. Höfðinu held ég enn í kafi. Nú þoli ég ekki lengur þrýstinginn á eyrun, og höfuð mitt stingst upp í sólskinið. Fyrir eyrum mér er enn svo mikill hljómur, að mér heyr-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.