Dvöl - 01.04.1940, Blaðsíða 69

Dvöl - 01.04.1940, Blaðsíða 69
DVÖL 147 samlega nærfellt öllu því, er henni barst í rímnaformi. Þar í lá falið það fótakefli, er Sigurð skorti sjálfsvöndun og skáldleg- an þrótt til að yfirstíga. Vil ég að lokum setja hér nokkur orð úr ritgerð Einars Benediktssonar skálds, sem er framan við Úrvalsrit Sigurðar, er hann sá um útgáfu á árið 1894: „Aldrei hafa mér virzt raunalegri lífs- kjör Sigurðar öll, en er ég las árstíða- vísurnar hans, sem með öllum göllunum eru svo gullfallegar. Þau kvæði hefðu orð- ið fullkomlega fögur, hefði Sigurður notið sömu menntunar sem höfundur ritdóms- ins í Fjölni." Hugvekjur. /. Ef þú mínum óvin hjá illt um mig vilt heyra, vini líka vorum þá virztu að lána eyra. Hinn sá jyrri hvern minn brest á liárinu fram vill teygja, en annar hvað hann allra bezt um mig veit að segja. Þú af beggja sögum sér, ef saman berð það slaður nákvœmlega, að ég er ekkert nema maður. II. Gull ef finn ég götu á, sem gœfan fyrir mig lagði, ef ég geng þar gálaus hjá, getið þið hœlt því bragði? Vildi stúlka, við mig góð, vefja í arma bera, ef ég kyssti ekki fljóð, asni mœtti ég vera. Nei, ég hirði fé, ef finn, og faðma stúlku káta, en allt hvað bannar eigandinn á ég kyrrt að láta. III. Prestar liinum heimi frá hulda dóma segja, en skyldi þeim engum bregða í brá blessuðum, ncer þeir deyja. Mundum vér ei þora þá í þeirra húspostillum auðmjúklega’ að eftirsjá ýmsum pennavillum. Ónýtt erfiði. Sisýfus var hjá Grikkja goðum í gengi’, en móti þeirra boðum málugur sér til meina braut. Því var dóna frá himni hrundið, og handverk það eina verðugt fundið, sem örmœddi hann, en aldrei þraut. Hann átti að velta hlíð upp bratta hnöttóttum kletti, stórum skratta. og þar með fylgdi þetta slys: Ætíð við fjallsins efsta tindinn ofan valt steinninn, svo mannkindin erfiðaði til ónýtis. Hver sínum steini liefir að velta, liindranir þúsundfaldar elta oft hvað sálin fœr afrekað. Ilún má sig ei við líkam losa, leirköggli þessum er að linosa og kemst því aldrei stórt úr stað. Úr „Númarímum“. Vizku og dyggð að vinum þér veldu systur báðar, leitaðu lwað sem forma fer fyrst til þeirra ráða. Hamingjan býr í hjarta manns, höpp eru ytri gœði. Dyggðin ein má huga hans hvíla og gefa nœði. Viðkvœmnin er vandakind, veik og kvik sem skarið, veldur bœði sœlu og synd, svo sem með er farið.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.