Dvöl - 01.04.1940, Blaðsíða 9

Dvöl - 01.04.1940, Blaðsíða 9
D VÖL 87 stúlkan, sem nú hafði áttað sig, nálguðust hundinn aftan frá og tókst loks að krækja taumnum í hálsbandið. Svo drógu þær hann af stað, en hann spyrnti við með öllum fótum, geltandi, en þó veikt — því að bandið herti svo að háls- inum. Pongo hékk á svörtum háls- feldinum, sex fet yfir jörðu og spriklaði árangurslaust. Peter snéri við og gekk til gyðj- anna. Sú ráma hafði skásett augu og dapran svip í kringum munn- inn; það var mjótt og raunalegt andlit. Sú háraddaða var búldu- leitari, ljósrauðari og hvíta'ri á hörund og bláeyg. Peter horfði á Þær til skiptis og vissi ekki hvor honum þótti fallegri. Hann setti Pongo frá sér. „Hérna er hundurinn ykkar,“ ætlaði hann að segja. En yndisþokki þessara hýrðlegu vera vakti skyndilega sjálfsvitund hans og með henni stamið. ,,Hé-há. .. .“ byrjaði hann, en hann komst ekki lengra. H hafði alltaf veriö erfiður stafur fyrir Peter. Fyrir öll algeng orð, sem byrj- uöu á erfiðum staf, hafði Peter Ýms auðveldari samnefni á reiðum höndum. Þannig kallaði hann hænsni „pútur“, ekki af neinum barnalegum tepruskap, heldur af Því að það var auðveldara fyrir hann að segja p en h. í staðinn fyrir kol notaði hann hið almenna °rö eldsneyti. Skít kallaði hann óhreinindi. f leit sinni að sam- hefnum hafði hann náð engu minni leikni en hin fornu engil- saxnesku skáld, sem notuðu staf- rím í staðinn fyrir hljóðrím, og neyddust því til að finna sam- nefni eða kenningar fyrir ýms orð eða heiti. En Peter gat ekki tekið sér eins víðtæk skáldaleyfi og hinir engil-saxnesku forfeður hans, og varð því stundum að láta sér nægja að stafa þau erfiðu orð yfir hluti og hugtök, sem ekki höfðu nein þægileg og hversdags- leg heiti sömu merkingar. Þannig var hann aldrei viss um hvort hann ætti heldur að kalla bolla könnu eða bo-olla. Núna var það orðið „hundur“, sem stóð í honum. Peter þekkti nokkur orð sömu merkingar. Af því að hv var svolítið auðveldara fyrir hann en h, þá gat hann venjulga sagt „hvutti“ eða „hvolp- ur“, ef honum var mjög mikið niðri fyrir. En návist þessara gyðja var svo lamandi, að Peter gat hvor- ugu komið upp. Hann gerði kvala- fullar tilraunir til þess að koma upp einhverju af þessum þrem orðum, fyrst hundur, þá hvutti og ioks hvolpur, en árangurslaust. Hann stóð þarna á öndinni og gapti, rauður og þrútinn í framan. „Þarna er ’ann seppi yðar,“ gat hann loks stunið upp. Honum fannst að vísu, að orðið seppi væri alltof grófgert fyrir eyru þessara draumadísa, en það var eina orð- ið, sem hann gat komið upp. „Þakka yður voða vel fyrir.“ „Þér voruð afbragð, hreinasta af-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.