Dvöl - 01.04.1940, Blaðsíða 78

156
DVÖL
Bæknr
Sigmund Ruud: Skíðaslóðir.
ísafoldarprentsmiðja h.f. 1940.
(Verð kr. 7.50).
Þetta er fjörleg og læsileg bók og þó
sérstaklega fyrir þá, sem unna íþróttum
og íþróttalífi. Áhugi fyrir vetraríþróttum
fer vaxandi með ári hverju hér á landi
og er vafalaust gott eitt um það að segja,
því að vakandi íþróttalíf á sinn þátt í að
skapa hrausta og harðgera þjóð. Það væri
því æskilegt, að hér væri um annað og
meira að ræða en tízku eða tildur, og
er þó ekki laust við, að þessi nýi áhugi
beri þess nokkur merki. — Skíðaslóðir
munu að sjálfsögðu finna marga lesend-
ur meðal þessa nýja áhugafólks. Bókin
skýrir frá ýmsum ferðalögum höfundar-
ins, sem er kunnur, norskur skíðamaður,
skíðakappleikum og skíðafólki ýmsra
landa. Hún er liðlega þýdd og á léttu og
einföldu máli, en þó gætir flaustursbrags
á stöku stað. Leiðinlegt er það, hve mjög
þýðandinn notar orðið maður, sem stað-
gengil fyrstu persónu. Dæmi bl. 35—36:
„Eftir að svifið niður á við hefst, er
maður hér um bil viss um, hve langt
stökkið verður. í lok svifsins, sér maður
greinilega slóðina eftir fyrri stökk. Ó-
sjálfrátt tekur maður eftir þeim eða
öðru, sem getur gefið manni til kynna,
hve langt stökkið er.“
Þetta mun tæpast vera talin góð íslenzka,
en þýðandinn getur haft það sér til af-
sökunar, að margir séu í sömu sök.........
Jón Thorarensen Rauðskinna
IV. ísafoldarprentsmiðja h. f.
1940, (Verð kr. 4.80).
Hér hefir enn eitt hefti af Rauðskinnu
Jóns Thorarensen bætzt við það, sem áður
var komið, og mun þetta vera fyrsta hefti
annars bindis, þó að það sjáist ekki á
titilblaðinu. Ætla mætti, að þetta væri
að bera í bakkafullan lækinn, svo mjög
sem út er búið að gefa af þjóðsögum og
kynjasögum á þessu landi. Rauðskinna
Jóns mun þó ætíð eiga tryggan hóp les-
enda, stafar það af því tvennu, að Jón
er einn hinn vinsælasti þjóðsagnaritari,
er við nú eigum, og hinu, að íslendingar
hafa jafnan verið manna áhugasamastir
um þjóðsögur, kynjasögur og dul-
spekigrufl. í þjóðsögum er þó oft geymd-
ur mikill fróðleikur um menn og aldar-
hátt, og ýsmar þeirra geta talizt til góðrar
skáldsagnalistar. Dofri.
Aldrei leggnr ár í l>át —
Síðastliðinn vetur týndist vél-
báturinn Kristján í róðri frá Sand-
gerði, en kom þó að lokum í leit-
irnar, og björguðust bátsverjar eft-
ir átakanlega hrakninga, en bát-
urinn fórst. En þrátt fyrir hrakn-
inga þessa vildu sjómennirnir
halda áfram vertíð sinni, en vant-
aði skipsrúm. Varð af því umtal,
að þeir yrðu styrktir til að eignast
bát, og voru hafin samskot í því
skyni.
Indriði á Fjalli orti eftirfarandi
stökur út af þessum atburði.
Út í nótt sér bátur brá,
báran sökkti lionum.
— Svo þó fœri um sjóferð þá
sögð er ný í vonum.
— — Látum Helju leika mát,
lýsa allt í banni.
Alcirei leggur ár í bát
elja guðs, i manni.