Dvöl - 01.07.1946, Side 17

DVÖL
Í59
Rétt í sama bili heyrði ég frú
Weatherbee skríkja. Ég leit í átt-
ina til hússins, og ég þurfti ekki
einu sinni að rísa á fætur til að
sjá hana og pabba gamla. Frú
Weatherbee skríkti og skríkti eins
og hún væri galin, alveg hreint
eins og flestar stelpurnar í skólan-
um gerðu, þegar þær vissu um
eitthvert leyndarmál. í fyrstu sá
ég ekkert annað en bera fæturna
á henni, sem dingluðu út af brún-
inni á tröppunum. Svo sá ég pabba
gamjla, sem stóð á hjlaðlinu og
kitlaði hana með hanafjöður. Frú
Weatherbee lá á bakinu á tröpp-
unum, og hann stóð þarna og kitl-
aði hana neðan í berar iljarnar
allt hvað af tók. Við og við hopp-
aði hann upp í loftið, þegar hún
skríkti sem hæst. Hún hafði klætt
sig úr skónum og sokkunum, því
ég sá þá liggja í hrúgu á tröppun-
um.
Frú Weatherbee var ekki gömui
eins og hinar giftu konurnar, því
hún hafði verið í menntaskóla í
borginni, þegar hún giftist um
vorið, og hún hafði bara verið sæta
í tvo eða þrjá mánuði. Hún lá
þarna á tröppunum og iöaði sér
til á bakinu, spriklaði fótunum
út yfir brúnina og skríkti og tísti,
eins og hún væri alveg að deyja
af því karlinn kitlaði hana svona
með hanafjöðrinni. Við og við
skellti hún upp úr eins hátt og
hún gat, og það var nú það fyndn-
asta af öllu, því þegar hún gerði
ERSKINE CALDWELL er banda-
rískur rithöfundur, sem vakið hefur
allmikla athygli, einkum fyrir sögur
þær er lýsa lífi verkamanna og smá-
bænda í Suðurrikjum Norður- Ame-
ríku. Kunnustu bækur hans til þessa
eru Tobacco road og Gods little acre,
sem þýdd hefur verið á islenzku.
Caldwell er hispurslaus í frásögn og
bregður mjög fyrir sig hrjúfri kímni,
og hefur jafnvel svo langt gengið, að
sumar bækur lians hafa verið for-
boðnar, a. m. k. um nokkurt skeið.
Nýlega er komin út eftir hann bók er
nefnist Georgia boy, og minnir sú bók
ofurlítið á sjálfsævisögu, hvað sem satt
er í því efni. Þarna kemur fram hin
hrjúfa og sérkennilega kímni Cald-
wells í augljósri mynd. — Þátturinn,
sem hér er birtur, er kafli úr þeirri
bók.
það, hoppaði karlinn upp í loftið
eins og héri.
Ég hafði steingleymt mömmu,
því ég var upptekinn að hlusta á
frú Weatherbee og horfa á pabba,
gamla, en rétt í þessu leit ég yfir
í bakgarðinn og sá mömmu koma.
Hún stefndi beint að tröppunum,
þar sem þau voru.
Svo gerðist allt í svo skjótri
svipan, að það var erfitt að fylgj-
ast með því, sem fram fór. Það
fyrsta, sem ég tók eftir, var þaö,
að mamma tók í hárið á pabba
gamla og slengdi honum aftur á
bak, kylliflötum. Svo þreif hún í
aðra löppina á frú Weatherbee
og hún rak upp öskur, sem hefur