Dvöl - 01.07.1946, Síða 33

t) V Ö I-
Í75
til að koma honum úr rúminu og
það þarf að minnsta kosti amer-
íska herinn til að fá hann til að
gera nokkuð“.
íbúar San Francisco tóku eyði-
leggingu jarðskjálftans með býsna
mikilli rósemi, en eftirköstin voru
samt afdrifaríkust: Alls staðar
gaus upp eldur og voru orsakir
hans sprungnar gasleiðslur,
skammhlaup í rafmagni og ofnar,
sem ultu um og eyðilögðust. Þegar
slökkviliðsmennirnir voru búnir að
tengja slöngurnar við brunahan-
ana, gláptu þeir bara á tóma stút-
ana. Jarðskjálftinn hafði eyðilagt
vatnsleiðsluna. Níu tíundu af hús-
um í borginni voru timburhús, og
þau fuðruðu upp eins og arfasátur.
Svo náðu eldarnir saman og mynd-
uðu eitt allsherjar eldhaf.
Menn unnu af ofurkappi að því,
að bjarga særðum mönnum úr
rústunum, áður en þeir yrðu eld-
inum að bráð. Maður nokkur, sem
var fastklemmdur undir hrúgu af
hrundu timbri, grátbændi björg-
unarmennina um að skjóta sig, því
hann sá að þeir voru umkringdir
logum. Þó var það ekki fyrr en þeir
voru sjálfir orðnir skaðbrenndir,
að þeir miskunnuðu sig yfir hann
með kúlu i höfuðið.
Eldurinn eyðilagði miskunnar-
laust allar hinar þéttstæðu bygg-
ingar sunnan við Market Street og
fiskaöi sig áfram inn í viðskipta-,
skemmtana- og gistihúsahverfið.
Kínverjahverfið, þéttbýlasti stað-
ur Ameríku, varð eldinum að bráð.
Ópiumknæpurnar urðu loksins
ruddar, í fyrsta skipti í mörg ár.
ítalirnir, sem bjuggu á Telegraph
Hill, brutu upp vínámurnar og
slökktu glæðurnar sem bárust
á húsþök þeirra, með pokum
vættum í víni.
Allan miövikudaginn hélt eldur-
inn áfram að geisa — og alla
fimmtudagsnóttina. Einnig fimmtu
daginn og föstudagsnóttina. Á
föstudaginn var mestur hluti
„gömlu“ San Francisco brunarúst-
ir, og enn hafði ekki tekizt að
stöðva útbreiðslu eldsins.
Stórt íbúðarhverfi í vesturhluta
borgarinnar var enn óskaddaö, og
þar ákváðu hinir langþreyttu
slökkviliðsmenn að gera síðustu
tilraun til að stöðva eldinn. Húsa-
röð, sem var hálfur annar kíló-
metri á lengd, var sprengd í loft
upp, og þeir vonuðu að eldurinn
næmi staðar við grjóthrúgurnar.
Sjó var dælt upp úr flóanum.
Slökkviliðsmennirnir vöfðu sig vot-
um ábreiðum og beindu slöngun-
um á rústirnar, jafnóðum og í þeim
kviknaði. Aðrar slöngur voru not-
aðar til að kæla mennina og halda
þeim votum og til að kæla dæl-
urnar.
Önnur úrslitaorrusta var háð í
hafnarhverfinu við endann á
Market Street, og börðust þar her-
menn, sjómenn, sjóliðar og sjálf-
boöaliðar. Þar varð yfirleitt bjarg-
að öllum bryggjum og skipalægj-