Dvöl - 01.07.1946, Side 34

176
D VÖI.
um, og á ferjunum var flutt til
borgarinnar matvæli, fatnaður og
lyf, og þær fluttu heimilislaust
fólk á brott.
íbúar borgarinnar voru líkastir
herliði á flótta. Þeir notuðu hand-
vagna, hjólbörur, barnavagna —
yfirleitt hvað sem var, til að bjarga
á eignum sínum úr húsum þeim,
er voru á hættusvæðinu. Ýmsu
skrítnu var bjargað: — kanarífugli,
klukku, saumavél. Ekkja ein bjarg-
aði engu nema skrautsverði
mannsins síns sáluga.
Einn maður var samt ákveðinn
í því, að vera kaldur og rólegur,
þrátt fyrir það, að næstu hús stóðu
í björtu báli. Hann fór sér rólega
að því að klæða sig, raka sig,
greiddi sér vandlega og lét dót sitt
niður í ferðatösku. En þegar hann
var að ganga niður götuna vakti
einhver athygli hans á því, að hann
hafði gleymt að fara í buxurnar.
Flestir hinna heimilislausu héldu
til í Golden Gate skemmtigarðin-
um eða í Presidio-garðinum; þeir
matreiddu og sváfu undir beru
lofti. Fáeinir þeir heppnustu höfðu
náð í hermannatjöld og hermanna-
vistir. Eina nóttina fæddust 20
börn í Golden Gate skemmtigarð-
inum.
Hinar ógurlegustu lygasögur
höfðu komizt á kreik: Sagt var
að flóðbylgja hefði skolað New
York borg á brott um leið og jarð-
skjálftinn varð í San Francisco.
Chicago hafði runnið út í Michig-
an-vatnið; dýrin í dýragarðinum
höfðu losnað við jarðskjálftann og
röltu nú um og nærðust aðallega
á heimilislausa fólkinu i Golden
Gate garðinum.
Hryllilegar sögúr voru sagðar af
líkræningjum, sem náðst höfðu
með afskorna kvennafingur í vös-
unum — þeir höfðu ekki gefið sér
tíma til aö ná hringunum af. Sam-
kvæmt sögum þessum voru slíkir
náungar ætíð hengdir tafarlaust í
næsta ljósastaur. En sannleikur-
inn var sá, að engir þjófar voru
hengdir. Tveir menn voru drepnir,
sennilega í misgripum, og sá þriðji
var skotinn af sjálfskipuðum varð-
manni.
Sagt er að íbúarnir hafi verið
svo bráðir að hefja endurbygging-
arstarfið, að maður nokkur skað-
brenndi á sér hendurnar við að
tína saman steinana úr húsinu
sínu, sem var rétt brunnið og hrun-
ið. Blöðin hófu brátt útkomu aftur.
Þúsundir sjálfboðaliða hjálpuðu
við að hreinsa til í rústunum.
Kaupmenn opnuðu verzlanir í
tjöldum, skúrum eða bara úti und-
ir beru lofti. Viðkvæðið var: „Taliö
ekki um jarðskjálftann. Talið um
viðskipti!“
Fyrsta verzlunin, sem opnuð var
aftur, hafði hvorki á boðstólum
fatnað né aðrar nauðsynjar, heldur
bréfspjöld með ljósmyndum af ó-
sköpunum. Peningar, sem höfðu
hálfbráðnað í hitanum, hálfbrunn-
ir hlutir og aðrar minjar um þess-