Dvöl - 01.07.1946, Síða 37

DVÖL
Eini maðurinn, sem ekki var
hrifinn af Kosmó frænda, var
Sílas frændi.
— Þú hefur nú flakkað um allar
trissur, Kosmó, hafði hann til að
segja, — en ekki hefur þú afrekaö
nein ósköp.
— Hef ég ekki gert það, ha? Ég
hef ferðazt kringum hálfan hnött-
inn, Sílas, meðan þú húkir hér og
ræktar grænkál.
— Jú, satt er það, Kosmó, satt
er það. En við höfum ekki annað
fyrir okkur en það sem þú segir.
Okkar vegna getur þú hafa búið
á matsölu í Brighton í allan vetur.
— Sílas, sagði Kosmó frændi, ég
gæti sagt þér sögur um alla staöi
héðan og til Adelaide og þær svo
mergjaðar, að þú yrðir gulur og
grænn í framan. Stöðum, sem....
— Já, leystu þá frá skjóðunni.
Enginn bannar þér það.
— Hlustaðu nú á. Svo ég nefni
bara eitt af mörgu. Það er eyöi-
mörk í Assyríu, sem enginn mað-
ur hefur nokkru sinni ferðazt um,
og þaö er svo langt þvert yfir hana,
að það mundi taka mann þrjú ár
að ríða það á úlfalda. Einu
sinni....
— Hefur þú farið yfir þessa
eyðimörk?
— Nei, en ....
— Andskotann ætli þú vitir þá,
hvað það tekur langan tíma.
— Jú, það er....
— Þarna sér maður, sagöi Sílas.
Hvað sagði ég. Þú heyrir sagt frá
119
r---------------------------------\
Herbert Ernest Bates er brezkur rit-
höfundur f. 1905. Hann stundaði
blaðamennsku framan af og hefur
einkum getið sér orðstír fyrir snjallar
smásögur, en þó hefur hann einnig
ritað lengri skáldsögur, og er hin
merkasta beirra talin Tlie fallow land.
Hann leggur einkum stund á nátt-
úru- og þjóðlífslýsingar brezkra sveita.
V_________________________________
þessu, Kosmó, þú heyrir öll ósökp,
og þú hefur komið á heilmarga
staði, en þú hefur ekki gert nokk-
urn hrærandi hlut. Segðu mér
heldur eitthvað frá kvenfólki.
— Á!
— Hvernig gengur með kærust-
una þína í Nissa?
— Ég á enga kærustu í Nissa.
— Þarna sér maður aftur. Akk-
úrat. Eintóm stóryrði! en engar
framkvæmdir.
— Hún er í Monte Karló.
— Ekki er það nú ýkja stór-
brotiö.
Kosmó frændi varp þungt önd-
inni, mikillæti hans var sært. Hann
fékk sér vænan teyg af víni Sílasar
frænda og gretti sig, eins og það
væri rottueitur, setti svo herkju-
svip á munninn og sagði:
— Þú skilur mig víst ekki. Það
er ekki aðeins þessi eina stúlka í
Monte Karló, Sílas. Það er líka
ein í Mentone og önnur i Mar-
seilles og sú þriðja í Feneyjum.
Svo á ég eina vinkonu, sem býr í
gamalli höll í Napóli, í Róm þekki
ég tvær, sem gera allt fyrir mig. Og