Dvöl - 01.07.1946, Qupperneq 41

DVÖL
183
svo að segja hvern einasta ál í
ánni.
— Þú manst, að ég sagði, að hún
heíði verið köld, sagði hann, — og
að hún hefði .aldrei komið nærri
karlmanni, og aldrei þráð karl-
mann. En það var nú síður en svo,
Kosmó, þú skalt ekki halda það.
Það er satt, að hún lét sér ekki
títt um Jcarlmenn, en hún leit við
einum manni, og þú ferð nærri um
það, hver sá maður var.
— Og hvað varð því svo vald-
andi, að upp úr þessu slitnaði?
— Slitnaði? Mjög merkilegt at-
vik, Kosmó, mjög merkilegt. Það
voru tuttugu svefnherbergi þarna
í höllinni, og við sváfum í hverju
einasta þeirra. En eitt kvöldið hlýt
ég að hafa Verið eitthvað ruglað-
ur og hafa álpazt inn í skakkt her-
bergi. Um leið og ég kom inn, sá
ég hana í rúminu ásamt öðrum
manni. Hún hljóðaði upp yfir sig.
— Maðurinn minn, sagði hún,
og ég snerist á hæli og hljóp
út um gluggann og renndi mél nið-
ur eftir þakrennunni. En það
merkilegasta við þetta allt saman
var það, að hún var alls ekki gift,
og mér hefur aldrei tekizt að kom-
ast að því, hver þessi náungi var.
— Jæja, svo að þú komst aldrei
að því? sagði Kosmó frændi.
— Nei, sagði Sílas, — mér tókst
aldrei að hafa upp á því.
— Jæja, sagði Kosmó, — það er
nú svo langt síðan þetta gerðist,
að ég held, að það geti ekki sakað,
þó að ég segi þér það. Ég veit sem
sé af tilviljun hver þessi náungi
var, Sílas.
— Jæja.
— Já.
— Og hver var það þá? sagði
Sílas.
Kosmó frændi dró djúpt and-
ann, sneri upp á skeggið og reyndi
að vera bæði iðrandi og sigri hrós-
andi á svipinn í einu. — Sílas,
sagði hann, — mér fellur illa að
þurfa aö segja það, en það var
enginn annar en ég.
Sílas frændi sat orðlaus i eina
mínútu eða svo. Hann deplaði
augunum og horfði út um glugg-
ann. Svo athugaði hann vínið í
glasi sínu gaumgæfilega. Að lok-
um leit hann þó á Kosmó frænda.
— Kosmó, sagði hann. — Þú
hefur nú farið víða, og þú hefur
heyrt sitt af hverju, en þú hefur
ekki séð margt. Veiztu ekki, að það
er engin höll í Stoke? Og þar er
reyndar engin á heldur.
Kosmó frændi svaraði engu.
— Og ertu líka búinn að gleyma,
hvar þú dvaldir veturinn níutíu
og þrjú?
En Kosmó frændi svaraði þessu
heldur engu.
— Það er ekki lengra síöan en
í gær, sagði Sílas, — að þú sagðir
mér frá því, að þú hefðir verið i
Barbados það árið og skemmt þér
konunglega með dóttur biskupsins
þar? Er þetta annars ekki stór-
merkilegt? Andrés Kristjánsson íslenzkaði