Dvöl - 01.07.1946, Qupperneq 48

t>VÖL
Í9Ö
mínútum í að strjúka svolítið
framan úr sér. Þegar svo langt
gekk, varð að kalla á götulögreglu-
þjóninn til hjálpar.
Loks eftir mikið amstur lögðu
þau af stað. Þá er út á aðalgötuna
kom, var kastað tölu á hóoinn,
og kom þá í ljós, að Syau Tu var
hvergi að finna. Þau sneru því öll
heimleiðis og leituðu hans árang-
urslaust í meira en hálfan klukku-
tíma. Og þar sem nauðsynlegra var
að hafa upp á Syau Tu, var í einu
hljóði samþykkt að hætta við að
íara í kvikmyndahúsið. Svo var
farið úr sparifötunum. Liði var
skipt og byrjað að leita hans. En í
þeim svifum skaut honum upp.
Þetta hafði atvikazt þannig, að
hann hafði arkað á undan og var
nú kominn aftur til að svipast um
eftir þeim.
Úti á aðalgötunni var nóg af
kerrum, svo að sýnilega var þeim
ekkert framar til faratálma, En
það vildi svo til, að Er Lau Lau
hafði notað kerrur töluvert, þegar
gengið var hundrað og tuttugu eir-
peningar fyrir dalinn, og nú þver-
neitaði hún að greiða eyri meira
Þar sem hún hafði ekki vogað sér
mikið út um nokkurra ára bil, var
henni ókunnugt um verðhækkun-
ina, og henni fannst til dæmis, eí
hveitibrauðið kostaði þrjá stóra
eirpenipga, að veröið væri einmn
of hátt og allir væru að reyna að
pretta hana og svíkja. Og nú fannst
henni kerrukarlarnir heimta tutt-
ugu eða þrjátíu aurum of mikið,
ekki af því að dýrtíðin hefði auk-
izt, heldur einungis til að níðast
á henni gamalli og farlama. Hún
ákvað að ganga spöikorn til þess
að sýna þeim, að hún væri fær í
flestan sjó. Hún ætlaði sýnilega að
spretta úr spori, en riðaði þá öll
og reikaði til. — Fyrir sitt leyti sá
Sz Yi eftir því, að hafa brugðið sér
í hælaháa skó bara til þess aö fara
að sjá þessa talmynd. Það var svo
að sjá, að hún þyrði naurnast að
lyfta fæti óstudd. Hún lét lita svo
út, að hún færi Er Lau Lau til
hjálpar, en í rauninni gerði hún
það sjálfri sér til bjargar. Það
var svo sem auðséð að þær myndu
fljótt fara á höfuðið. Drengirnir
Sz Gou Dz og Syau Tu brugðu því
skjótt við og studdu þær áleiðis.
Þegar öllu var á botninn hvolft,
var ekki ýkjalangt til kvik-
myndahússins, og klukkan fjórð-
ung gengin í fjögur komust þau
loks þangað. Sýningin var þegar
byrjuð. Auðvitað var það kvik-
myndahúsinu að kenna. Vissu
þeir ekki ,að Er Lau Lau ætlaöi
að koma í dag? Er Jye var skapi
næst að bölva brautinni (eins og
Kínverjar komast að orði), en hún
stillti sig. Stundum tókst henni
ágætlega að hegða sér á hefðar-
kvenna vísu.
Þar eð þau voru nú komin á
staðinn, keyptu þau sér aðgöngu-
miða. En þegar þau voru komin
inn, urðu þau þess áskynja, að