Hlín - 01.01.1944, Síða 32

30
Hlín
engu síður en hún væri einnig raunveruleg móðir þeirra.
Þeir, sem ekkert til þekkja, geta ef til vill hugsað, að þetta
sje venjulegt dauðsmannslof, en jeg hugsa að engum,
sem þekti Borghildi náið, komi slíkt til hugar eða finnist
ofmælt.
Mjer dettur ekki í luig, að hún liafi verið gallalaus
manneskja, þó ekkert sje miður að mínu áliti, af því sem
jeg þekti til hennar. Við höfum öll við einhver missmíði
sálarlífsins að stríða, annars væri ekki um neinn þxoska
að ræða. En jeg lýsi henni með þessum línum af fullri
einlægni eins og lnin kom mjer fyrir sjónir, elskuð og
dáð af öllum þeim vinum hennar, sem jeg þekti, og þá
ekki síst h'tilli vinkonu minni, dótturdóttur hennar, sem
á lijer heima á sarna heimili og jeg. Ef þið gætuð lesið
minningu ömmunnar í Iiug þess barns, þá sæjuð þið hví-
líkum undrum yls og ljóss er hægt að umvefja viðkvæma
Ixarnssál, og hve fagran Ixautastein sú manneskja skapar
sjer, sem getur gefið öðrum slíkt.
Borghildur giftist ung Sigurði bónda í Bjálmholti.
Varð þeim fimm barna auðið, fjögra dætra og eins sonar.
Eiga þau öl 1 heima hjer í Holtunum, nema ein dóttirin,
Guðrún, sem býr í Reykjavík. Hin eru: Sigurjón bóndi í
Raftholti; Þórhildur, húsfreyja í Árbæ; Ólafía, búsfiæyja
í Bjálmholti og Ingibjörg, sem einnig á heima í Bjálm-
holti.
Jeg þekti ekki Sigurð heitin, eiginmann Borghildar,
en jeg hef heyrt, að hún hafi átt þar góðan föiunaut,
enda held jeg, að manneskja, sem getur náð svo andleg-
um jxroska, hljóti að hafá átt samfylgd góðra manna sem
nánustu vina. Þó naut hún fylgdar lians skemur en skyldi,
nær tvo áratugi vaið hún að ganga brautina óstudd. Jeg
á ekki við það, að börn og vinir bafi ekki rjett henni
hendur, heldur hitt, að hún var þannig gerð, að jeg hygg
að hún hafi fremur viljað í yðja brautina sjálf og taka um
leið völur úr annara vegi, en að aðrir gengju á undan