Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Qupperneq 43

41
ræður kennarinn því líka, hvaða kennslubækur brúk-
aðar eru við skólann, og er það afleitt fyrirkomu-
lag, því sjaldan er sami kennarinn við sama skól-
ann nema eitt kennslubil, í mesta lagi árið; og þeg-
ar nýr kennari kemur, er skipt um bækur aptur,
eða sumir skipta um bækur, en aðrir fást kannske
ekki til þess. Arangurinn af þessum bókaruglingi.
er að eins aukakostnaður fyrir börnin, og sá, að
tvær eða fleiri kennslubækur í sömu grein eru brúk-
aðar í senn á sama skólanum, en það gerir ekki
annað en auka kennaranum starf- og standa nem-
endunum fyrir framförum. Sá, sem þetta ritar, tók
nýlega skóla, sem hann hafði haldið fyrir fjórum
árum. Þegar hann þá fór frá lionum, var að eins.
ein bókategund í öllum námsgreinum brúkuð við
skólann, en þegar hann tók skólann aptur eptir
fjögur ár, komu börnin með fjórar kennslubókateg-
undir í sumum greinum, og í öllum námsgreinum
hafði eitthvað verið breytfc til. A þessum breyting-
um er engin nauðsyn, því allar kennslubækurnar
eru ágætlega samdar af frægum kennurum, og iitlu
munar um verð á þeim.
Barnið byrjar nám sitt í þessum skólum á þvf.
að læra að lesa, læra að skrifa og læra að telja.
Hljóðkennsluaðferðin er víðast livar búin að ryðja
sjer til rúms. Barninu er kennt það, að talaða orð-
ið sje mvndað af einu eða fleiri hljóðum. Fyrst er
þess vandlega gætt, að barnið liafi glöggva hugmynd
um það, livað það sje, sem er kallað liljóð. Það er
aðalregla Ameríkumanna með alla kennslu, að gefa,
nemendunum sem allra ljósasta hugmynd um það,„
sem verið er að kenna honum, þegar í byrjuninni.
Svo er tekið fyrir eitthvert auðvelt orð, nafn á ein-
L