Morgunn - 01.06.1947, Blaðsíða 59

MORGUNN
53
Spuming: En ef ég hugsa mér nú t. d. að fara á einhvern
ákveðinn stað, en vil fara mér hægt og njóta útsýnisins
á leiðinni, get ég þá farið eins hratt og hægt og ég vil?
Svar: Já, þú getur farið hægt eða hratt eftir vild, alveg
eins og á jarðríki. Þú getur labbað í hægðum þínum, sett
þig niður, snúið til baka eða hætt við ferðalagið, alveg
að eigin geðþótta. Þú getur yfirleitt gert það úr ferðalaginu,
sem þú vilt. Þú stjórnar þá hugsunarmætti þínum sjálfur.
Fyrst, þegar ég kom hingað, þótti mér þetta merkilegt.
En ég komst fljótt upp á lagið með, að nota þessa áðferð.
Ég held meira að segja, að hún hafi ekki verið mér alveg
ókunn, meðan ég var enn hjá þér á jörðunni.
Hvernig eru árstíðirnar hjá ykkur, er um
Árstíðirnar. sumar og vetur að ræða? Svar: Ekki það
ég veit frekast. Þar sem ég er, er eilíft
vor, bjartir dagar, en nætur eru ekki til. En birtan er öðru-
vísi en hún er hjá ykkur. Ég held, að ég megi fullyrða, að
birtan stafi ekki frá neinu sólkerfi, heldur frá HONUM.
Á sumum þeim sviðum, sem ég hefi komið á, finnst mér
vera dimmt, eins og hálfrökkur. En ég geri ráð fyrir, að
þeim, sem eiga þar heima, finnist ekki eins dimmt og hinum,
sem koma þangað af bjartari sviðum. Svo lengi má illu
venjast, að gott þyki. Eins er með það, að þegar við hvíl-
umst, getum við látið birtuna verða daufari.
Þú spurðir um daginn, hvort við þyrftum
Hvíld að sofa. Nei, það er ekki hægt að segja
og svefn. að við þurfum þess. En oft þörfnumst við
hvíldar, t. d. eftir að við höfum farið hjálp-
arferðir niður á dimmu sviðin. Þá getur það komið fyrir,
að við föllum í svefni líkan dvala og vitum ekkert af okkur.
Það er ekki ólíkt og fyrst eftir bústaðaskiptin, dauðann.
En þegar við hvilumst, getum við dregið úr birtunni, svo
að hvildin verði eðlilegri, líkari því, sem áður var á jörðunni.
Þörfin fyrir hvíld verður eftir því minni, sem við þroskumst