Morgunn - 01.06.1947, Síða 32

26
MORGUNN
í stólnum, eins og ekkert sérlegt hefði komið fyrir. Það
var bersýnilegt, að hún hafði sjálf ekki orðið nokkurs vör.
Áður en hún fór frá mér, vakti ég máls við hana á
endurholdgunarkenningunni, og spurði hana, hvernig
hún liti á það mál. Hún svaraði: „Ég veit ekki, hvað ég á
að segja um það, en stundum hefir sú undarlega tilfinning
komið yfir mig, að ég væri hrifin aftur á bak í fornöld
okkur Englendinga, og þá finnst mér, að þá hafi ég verið
rómverskur hermaður.“ Ég sagði henni ekkert um það,
sem fyrir mig hafði borið, og síðan felldum við talið.
Ég minnist einnig þess, að hafa séð andlit manns nokkurs,
sem ég þekkti aðeins lauslega, taka samskonar breytingum.
Við sátum þá saman í viðhafnarstofu og hlustuðum á hljóm-
leika að kveldi dags. Þrjú mismunandi andlit og ólík hvert
öðru komu fram á andliti hans, hvert eftir annað. Fólkið,
sem þekkti hann, kannaðist við öll þessi andlit af lýsingu
minni. Annar gestur var þarna í sama sinn, sem einnig
var gæddur sálrænum gáfum, en við sögðum manninum
ekkert frá þessu.“
Seinni frásögnin gefur enga bendingu um endurholdgun,
fyrra dæmið mætti, af þeim frásögnum, sem Margery
Bazett birtir í bók sinni, nálgast það mest, en engan veginn
finnst mér það sannfærandi. Hin svonefnda „ ummyndun“
er sálræn staðreynd, og er í því fólgin, að ósýnileg vits-
munaöfl draga kraft frá viðstöddum miðli og nota hann
til þess að mota svip sinn á andlit einhvers annars, sem
viðstaddur er. Mér þykir líklegast, að þetta hafi gerzt, í
óvenjulega stórum stíl, þegar vinkona Margery Bazett
breyttist fyrir augum hennar í rómverska hermanninn.
Ef við göngum út frá því, að framliðinn rómverfekur her-
maður, sem einhverra hluta vegna, sem við þekkjum ekki,
hefir staðið í sambandi við vinkonuna, hafi náð í nægileg-
an kraft frá Margery Bazett, sem er mikill miðill, til þess
að yfirskyggja vinkonuna og taka stjórn á henni um
augnabliksstund, erum við a. m. k. ekki k'omin út fyrir