Morgunn - 01.06.1947, Blaðsíða 10

4
MORGUNN
tækifæri. Sjóliðinn kvaðst sannfærður um, að heimili sitt
hefði orðið fyrir sprengju, væri í rústum, og að elzta barn
sitt hefði farizt. Manninum hafði engin svo kölluð eðlileg
vitneskja borizt um þetta, hann hafði engar fréttir fengið
að heiman, en þetta reyndist vera nákvæmlega rétt. Höf.
segir: „Þetta er ljóslifandi dæmi fjai’hrifasambands milli
tveggja samstilltra huga,“ og hún skýrir þetta þann veg,
að kona sjóliðans, eða einhver annar ástvinur hans í landi,
hafi, í sterkri geðshræringu af þessum ægilega atburði,
komið vitneskjunni um atburðinn inn í vitund sjóliðans,
sem var um borð í skipi sínu úti á hafi, f jarri heimilinu.
Annað dæmi um fjarhrif milli sín og bróður síns, sem
var í fjarlægð, nefnir höf., og segir þannig frá:
„Bróðir minn átti heima í borg einni á vesturströnd
Englands. Dag nokkurn ,,sá“ ég, mér til mikillar undrunar,
bróður minn og konu hans á gangi í annarri borg, all-
fjarri. Ég vissi ekki, hváða borg þetta var, og ég átti enga
von á öðru en að þau væru heima hjá sér. Ég „sá“ þau
ganga upp þrepin að einu húsanna og nema staðar við
útidyrnar, en skildi ekki, hvert erindi þeirra gæti verið.
Dyrnar opnuðust og einhver kom fram og talaði við þau.
Ég „sá“ þarna greinilega fleira fólk og skynjaði fyllilega,
hvað verið var að tala um. Þau voru að ræða saman um
væntanlegan uppskurð, en þetta var sjúkrahús. Ég hafði
þá enga hugmynd um, að neitt slíkt stæði fyrir dyrum hjá
bróður mínum og mágkonu, en þetta reyndist síðan að
vera rétt, hvert smáatvik var rétt, sem ég „sá“ þarna.“
Þvi miður segir Margery Bazett ekki nánara frá atvik-
um að þessu, og ekki frá því, í hverskonar ástandi hún
var sjálf meðan hún skynjaði þetta. Manni kemur í hug,
að hún hafi þarna farið úr líkamanum og fylgt bróður
sínum og mágkonu eftir, fremur en, að hugsanir þeirra
hafi borizt henni á þessari stundu, en um það verður ekki
ráðið að fullu. Hitt er merkilegt, að hún heyrir og sér,