Morgunn - 01.06.1947, Blaðsíða 13

MORGUNN
ósennilegt, að þeir skyldu ekki hafa dregið bifreiðina inn
í bifreiðahús, ef hún hefði bilað. Ég stóð fast á mínu máli
og bætti því nú við, að ég sæi stúlkuna, sem hefði stýrt
bifreiðinni, sitja inni í henni og vera að skrifa í mest flýti
símskeyti eða símaorðsendingu á pappírsmiða.
Þegar við vorum að drekka te, síðdegis þennan dag,
kom fólkið heim í bifreiðinni, og ekkert hafði orðið að.
Þau höfðu tafizt vegna þess, að þau höfðu fundið upp á
því, að snæða hádegisverð úti í stað þess að koma heim
að borða. Læknirinn sagði við mig á eftir: Nú skjátlaðist
yður greinilega! Það lítur út fyrir það, svaraði ég, en ég
sá þetta samt greinilega!
Daginn eftir fór fólkið aftur út að aka í bifreiðinni, og þá
gerðist nákvœmlega þetta, sem ég hafði séð deginum
áður, hvert smáatvik af því, sem ég hafði séð, kom þá
fram!“
Höf. setur þetta í samband við fjarhrif, og vegna þess
að unga stúlkan, sem bifreiðinni stýrði, var nákunnug M.
Bazett, þykir henni líklegt, að þessa dularfullu vitneskju
hafi hún fengið sem fjarhrif frá henni.
En þetta atvik verður ekki' skýrt með fjarhrifum einum,
hér er annað og ennþá merkilegra mál á ferðinni.
Myers segir að fjarhrif séu það, að „hverskonar áhrif
geti borizt frá einum mannshuga til annars, óháð hinum
venjulegu og viðurkenndu skilningarvitum mannsins." Og
hann setur einnig fram þá tilgátu, að þessi áhrif kunni
einnig að berast „milli huga jarðnesks manns og ójarð-
nesks.“ En öllum hlýtur að vera Ijóst, að fjarhrifin skýra
ekki þetta merkilega atvik, hér stöndum vér andspænis
öðrum og miklu flóknari leyndardómi, en það er leyndar-
dómur forspárinnar, sem höf. kemur nánara inn á síðar í
bókinni.