Morgunn - 01.06.1947, Page 79

MÖRGÚNN
73
sem næst sátum, að öklinn var allur skakkur og stór hnút-
ur á, enda lýsti læknirinn þessu svo.
Það var eins og Mr. Edwards væri að hnoða brauð,
þegar hann var að laga þetta. Hann var á skyrtunni og
svitinn bogaði af honum, en drengurinn kveinkaði sér
hvergi og virtist ekkert finna til, hvernig sem farið var
með fótinn, og mér virtist það þó ekki mundi vera mjúk
aðferð.
Drengurinn stóð síðan í fótinn og læknirinn lýsti yfir,
að hann virtist nú í fullu lagi, þyrfti bara að styrkja
vöðvana.
Ég missti nú töluna á þeim, sem lækningu fengu að
nokkru eða öllu leyti. Við suma sagði Mr. Edwards, að
batinn mundi halda áfram.
Læknirinn skoðaði flesta sjúklingana bæði fyrir og
eftir meðferðina, og gaf sína umsögn í heyranda hljóði.
Fjórir hermenn í einkennisbúningi komu með mann á
börum. Með mann þenna var farið í sérstakt herbergi og
þangað fór Mr. Edwards og var þar góða stund, en hvaða
árangur hefir af þvi orðið, er mér ókunnugt, um það var
ekkert getið.
Mér virtist Mr. Edwards veita hrygg sjúklinganna mesta
athygli við meðferðina á hinum lömuðu. Líklega hefir
það verið mænan, sem hann var að eiga við.
Ég verð að segja, að ég var undrandi yfir öllu því, sem
ég þarna sá og heyrði, og auðséð var, að margir sjúkling-
arnir og aðstandendur þeirra voru mjög hrærðir.
Ég iðraðist ekki eftir að hafa farið á þennan fund, en
hurð skall nærri hælum að ég kæmist þar ekki inn.
Páll G. Þormar.