Morgunn - 01.06.1947, Blaðsíða 73

MORGUNN
67
Fyrir miðjum vegg hægra megin, þegar inn var komið,
stóð altari og á því mjög fallegur kross allur lagður steinum
af ýmsum litum. Þessi kross er þakkargjöf til Mr. W. T.
Parish. Á altarinu voru einnig 2 kertastjakar og búnki af
bréfum.
Fyrir framan altarið var armstóllinn, sem Mr. Parish sat
í, er hann bað fyrir sjúkum.
1 horni herbergisins, vinstra megin við altarið séð frá
mér, var stór Kristsmynd í standramma, en á bak við hana
var Ijós og gerði það myndina svo lifandi, að manni sýndist
við fyrstu sýn þarna vera lifandi vera.
Ég settist í sófa sem var við vegginn gegnt altarinu, og
sat þar í ró og hugleiðingum um tilveruna í heilan klukku-
tíma.
Þarna naut ég þeirrar mestu rósemi og friðar, er ég hefi
fundið um dagana. Þarna var dásemdar helgifriður yfir öllu,
ekkert heyrðist, sem truflað gæti, aðeins heyrði ég kvak-
ið og kliðinn í fuglunum í garðinum úti. „Kvakið í góðu
vinunum hans Mr. Parish“, eins og frúin komst að orði
við mig.
Sem sagt, mér leið þarna dásamlega vel, og fannst þessi
tími hafa verið alltof fljótur að líða, þegar Mr. Paul kom
inn til mín og spurði hvort ég vildi ekki bolla af te með sér.
Eftir tedrykkjuna gengum við Mr. Paul út í garðinn og
dvöldum þar nokkra stund í samræðum, þar til frúin hafði
lokið fundi sínum og ég gat kvatt hana og þakkað fyrir
góðar móttökur.
Eftir því sem Mr. Paul sagði mér, hafa aðeins nokkrir
útvaldir fengið að sitja í hinu allra helgasta, og var ég
auðvitað hrifinn að hafa komizt í þeirra tölu.
Eins og áður er um getið, hvílir ákaflega mikil ró og
helgi yfir þessum stað, hvar sem komið er, og ef þarna eru
ekki skilyrði fyrir andlegum lækningum, þá veit ég ekki
hvar þau gætu verið fyrir hendi.
Sama helgitilfinningin, sem gagntók mig, hygg ég hafi