Morgunn - 01.12.1951, Qupperneq 10

92
MORGUNN
Hún er að nokkru leyti dauðleg og að nokkuru leyti ódauð-
leg, og þegar hún losnar úr fjötrum líkamans, verður
hún að anda. Jarðlífið er svefn sálarinnar, í dauðanum
vaknar hún af þeim svefni.“
Andar framliðinna höfðingja frumstæðra kynflokka
héldu áfram að stjórna þeim frá ósýnilega heiminum.
Þeir voru eigingjarnir og stjómuðu oft eins og hroka-
fullir guðir í gegn um „andamennina“. En andamennirnir
urðu að sanna, að þeir væru gæddir sálrænum gáfum áð-
ur en kynflokkurinn valdi þá að leiðtogum. Margir af
þeim persónuleikum eða ósýnilegu verum, sem sagt er
frá í Gamla testamentinu sem „reiðum guðum og afbrýði-
sömum“, hafa án efa verið slíkir óhugnanlegir persónu-
leikar frá annarri veröld, sem þóttust vera „drottnar“.
Og þeir notuðu vald sitt yfir þekkingarlausum mönnum
og fávísum, til þess að láta þá færa sér fórnir, m. a. manna-
fórnir, til þess að seðja villimannlegt hungur þeirra og
girnd. Þetta fyrirbrigði er kimnugt enn á vorum dögum,
og enn eru til á nokkurum stöðum slíkir menn, flokkar eða
hópar, sem eru undir þrældómsoki slíkra hjáguða og
harðstjóm.
Er þá ekki hættulegt að fást við sálarrannsóknir?
Þeirri spurnnigu má svara bæði játandi og neitandi.
Dr. William Mayo, sem er heimsfrægur skurðlæknir, segir
í ritgerð, sem gefin var út í sambandi við eitt heftið af
Annálum ameriska skurðlæknafélagsins, á þessa leið: „Ef
einhver vill helga líf sitt rannsókn svo nefndra sálrænna
fyrirbrigða, þá geri hann það. En hitt er annað mál, að
rannsókn á dulvísindum hefur í för með sér hættu fyrir
skýra hugsun.“
1 ritinu The Great Psychological Crime, sem leggur
mikla áherzlu á hættuna, sem samfara sé því að nóta mið-
ilsgáfuna, segir svo: „Enn í dag er allmikið af geðveikl-
un, sem læknar þekkja ekki orsökina að. 1 þessum flokki
finnst nú mest af þeim sjúkleika, sem vér köllum ryster-
íska geðbilun, trúarlega geðbilim, geðbilun sem snertir