Morgunn - 01.12.1951, Qupperneq 24

106
MORGUNN
og svipvera þeirra, sem ekki höfðu þá verið með öllu
lausir við jarðneska líkami sína, en voru eigi að síður
sjálfir sannfærðir um að þeir væru komnir yfir um, og
þeir framliðnu menn, er þá höfðu hitt, virðast og hafa
haldið, að svo væri í raun og veru.
Atvik sem þessi vekja eðlilega ýmsar spumingar í huga
manns. Hvaðan barst þessi vitneskja, og með hvaða hætti
kom hún? Fyrst kemur manni í hug að spyrja, hvort Fedu
Leonard hafi tekizt að nema þessar nákvæmu og réttu
upplýsingar um gest þann, er hún sagði frá, með flutn-
ingi hugsana og er sennilegt að ætla, að forspá um það,
er koma myndi, kunni að hafa blandazt saman við? En
hvaðan hefði þá hugsanaflutningurinn átt að koma? Naum-
ast frá mér, því að ég hafði ekki minnstu ástæðu til að
búast við nálægu andláti Ernest Hughes, ekki heldur frá
frú Hughes, því að hún var þá sannfærð um, að sjúkleiki
hans væri að batna. Var þá um að ræða hugsanaflutning
frá honum sjálfum? Öhugsandi virðist það ekki, þvi að
vel má vera, að hann hafi stundum hugsað til mín. (Sjá
það, er síðar verður sagt.)
Sennilegast virðist, að þekkingaratriði þau, er komu
fram með þessum hætti, eigi rætur að rekja til Hughes
sjálfs, og þar sem engin auðsæ ástæða sýnist verða fund-
in til að skýra, hversvegna Feda Leonard ætti að hafa
valið hann einan til að segja frá úr hinum stóra vinahópi
mínum, bæði jarðneskra og framliðinna manna, virðist
sennilegast að ætla, að hann sjálfur hafi verið gjörandinn,
er átti þátt í að koma þessari vitneskju á framfæri. Var
þá um að ræða hugsanaflutning frá honum, eða var hann
í raun og veru staddur þama í andlegum líkama sínum?
Hið síðamefnda virðist sennilegra eða sennilegast. Jafn-
vel tilefni þessarar einu skekkju í því, er sagt var frá hon-
um, verður auðvelt að skýra út frá þessari forsendu.
Eðlilegt er að hann hafi leitað á fund minn, er hann taldi
sig hafa hlotið tækifæri til þess, svo oft höfðum við talað
um þessi mál og honum var mjög vel kunnugt um, hversu