Morgunn - 01.12.1951, Qupperneq 66

148
MORGUNN
Margsinnis sá ég engan minnsta möguleika til þess, að
nokkur maður yfirleitt hreyfði þá, hvorki utan háss eða
innan. Ég er þó kunnugur ýmsum brellum, sem loddarar
nota til þess að líkja eftir fyrirbrigðunum. Hreyfingarnar
voru oft þess eðlis, að geysi-torvelt var að koma prett-
um við, t. d. að taka hljóðfæri (zithar), sveifla því í loft-
inu með miklum hraða og leika jafnframt á það. Þetta
vildi oft til, þegar ég hélt um hendur miðils og gæzlu-
manns, og engin leið sýndist opin fyrir nokkurn mann
til þess að komast inn fyrir netið. Stundum þurfti svo
mikið átak til hreyfinganna, að ekkert gat skýrt þær
nema laus maður væri inni á svæðinu, sem gæti haft
alla sína hentisemi. Á móti þessu talaði tvennt: að engin
leið sýndist opin inn á svæðið, og að oft var brugðið upp
Ijósi með svo litlum fyrirvara, að slíkur aðstoðarmaður
hefði ekkert svigrúm haft til þess að komast undan.
Eftir athugun í langan tíma fannst mér engin leið að
komast hjá þeirri ályktun: hlutirnir hreyfast oft, ef ekki
alltaf, á algerlega óskiljanlegan hátt, án þess að nokkur
maður, beinlínis eða óbeinlínis, valdi því á venjulegan
hátt. Mér fannst þetta hljóta svo að vera, og eigi að síð-
ur eins og mér væri þó ómögulegt að sætta mig við það,
trúa því alls kostar. Það er ekki auðvelt fyrir trúlitla að
fallast á, að dauðir hlutir hreyfist úr stað án eðlilegra
orsaka!
Náttúrlega þótti mér sem öðrum mikið vanta er birt-
una vantaði. Helzt vildu allir sjá þessar hreyfingar.
Ég reyndi nokkrum sinnum að nota ljós af rauðum Ijós-
myndalampa, en hafði engin not af því. Bæði lýsti lamp-
inn svo illa frá sér og svo var ætíð krafizt, þegar sízt
skyldi, að slökkva ljósið.
Mér kom þá annað ráð í hug: Það eru til litir, sem lýsa
í myrkri. Ef málaður væri lýsandi blettur á hluti þá,
sem helzt hreyfðust eða lýsandi dúkur festur á þá, hlaut
að mega sjá braut þeirra í myrkrinu, sjá hversu þeir
hreyfðust!