Morgunn - 01.12.1966, Qupperneq 12

90
MORGUNN
hvað sem því veldur. Og hér hafa verið og eru enn bæði
menn og konur, sem átt hafa miðilshæfileika í mjög ríkum
mæli. Sálarrannsóknafélag okkar hefur bæði beint og óbeint
unnið að því að þjálfa miðilsgáfu margs þess háttar fólks.
Það hefur reynt að beita sér fyrir rannsóknum á dulrænum
fyrirbærum, og til áhrifa þess má rekja margar þeirra bóka,
sem ritaðar hafa verið um íslenzka miðla og um sálarrann-
sóknirnar yfirleitt. Það hefur gefið út tímaritið Morgunn
um nærfellt 50 ára skeið, og þann veg kynnt þessi málefni
fyrir fjölda fólks. Það hefur að vísu verið áhugamannafélag
fremur en vísindalegt rannsóknarfélag. En það hefur safnað
og varðveitt frá glötun fjölda merkra frásagna um dulræn
fyrirbæri og mun væntanlega halda því starfi áfram. Og
það hefur á þeirri tæpri hálfu öld, sem það hefur starfað,
breytt hugsunarhætti þjóðarinnar og viðhorfi til eilífðar-
málanna miklu meira en nokkurt annað félag hér á landi.
Á síðustu áratugum hefur orðið veruleg breyting bæði á
rannsóknarefni og rannsóknaraðferðum á þessum sviðum.
Rannsóknirnar hafa meira en áður beinzt að þeim dulhæfi-
leikum yfirleitt, sem mannssálin býr yfir. Og þessar rann-
sóknir eru æ meir að færast inn fyrir veggi háskólanna, þar
sem hinir lærðustu fræðimenn leggja stund á þær af kappi,
og er þar hvorki til sparað fjármagn né hin fullkomnustu
tæki. Má segja, að ný vísindagrein hafi skotið upp kollin-
um, sem áður hafði tiltölulega lítill gaumur verið gefinn
innan vébanda háskólanna. Á ég þar við dulsálarfræðina
eða parapsychologiuna. Þessi fræðigrein f jallar ekki um það
sérstaklega, að minnsta kosti ekki að svo stöddu, að leita
beinna sannana fyrir framhaldi lífs eftir dauðann og sam-
bandi við hina látnu, enda þótt segja megi, að þar sé náið
nef augum. Einkum er að því unnið, að rannsaka dulhæfi-
leika sálarinnar, sem fyrir hendi eru hjá lifandi fólki, sam-
band sálar og líkama, og hvernig þetta verkar hvort á ann-
að á víxl. Reynt er að kanna þau duldu öfl, sem í sálinni
búa, og það, að hve miklu leyti þau geta starfað sjálfstætt,
óháð líkamanum eða utan við hann.