Morgunn - 01.12.1966, Qupperneq 55

MORGUNN
133
og var að fylgja honum heim. Þorleifur var skrafhreifinn á
leiðinni, en allt í einu þagnar hann, og ríða þeir lengi hljóðir.
Að lokum segir Þorleifur: „Hver verður dragreipismaður
hjá þér í vetur?“ Bjarni kvaðst ætla, að það yrði sá sami og
áður. Þá segir Þorleifur: „Gættu vel að dragreipinu í vetur,
Bjarni.“ Um þetta var ekki fleira skrafað. Um veturinn barst
Bjarna á. Hann kollsigldi bátnum, og drukknuðu tveir menn.
Þetta slys var almennt kennt dragreipismanninum.
„Skipið ltemur eftir þrjá daga“.
Á þessum tímum kom kaupskip venjulega aðeins einu
sinni á ári til Stykkishólms og þá að vorinu. Oft dróst skip-
koman mjög á langinn, enda ekki öðru en seglskipum til að
dreifa. Vor eitt voru menn orðnir mjög langeygðir eftir
Stykkishólmsskipi, og tekið að skerðast um matföng víða á
heimilum. Þá var Þorleifur á ferð og kom í Hólminn. Magnús
hafnsögumaður í Elliðaey hitti hann þar og spurði, hvenær
skipið kæmi. „Eftir þrjá daga, ef ekki hvessir af norðri,“
svarar Þorleifur. „Það er nú komið undir jökul. Þetta er
skip, sem ekki hefur komið hér áður.“ — Þetta reyndist rétt.
Skipið var þá komið upp undir jökul. Það hét „Geirþrúður“,
og var þetta fyrsta ferð þess hingað til lands.
„Það verður grár hestur“.
Einhverju sinni var Þorleifur á ferð ásamt fylgdarmanni.
Komu þeir í Eyrarbotn, en þar var stóðhrossaganga Eyr-
sveitunga. Sér hann þar hryssu væna, og segir við förunaut
sinn: „Þessi hryssa er fylfull." Fylgdarmaður spyr þá, hvort
folaldið verði hestur eða hryssa, og Þorleifur svarar eftir
litla þögn: „Það verður grár hestur.“ Þetta rættist.
Segist hættur lækningum.
Einn morgun segir Þorleifur við konu sína, að nú sé hann
staðráðinn í að hætta öllum lækningum. Þessu svaraði kon-
an á þá lund, að varla tryði hún því, að hann mundi neita
sjúkum vesalingum um hjálp. — „Ég tek að minnsta kosti