Morgunn - 01.12.1966, Qupperneq 73

M O R G U N N 151
megin grafar, annar: Undur spiritismans og hinn þriðji: Ljós
yfir landamærin.
Fyrsti kaflinn, Beggja megin grafar, fjallar einkum um
þá, sem eftir líkamsdauðann ekki hefur tekizt að átta sig á
umskiptunum, en halda áfram að vera bundnir við jörðina
og það líf, sem þeir þar lifðu. Sumar þessar verur virðast
beinlínis bera illan hug til þeirra, sem á jörðinni eru og sækja
á að valda þeim ýmislegum óþægindum. Hins vegar bendir
margt til þess, að þeim sé unnt að hjálpa með aðstoð miðla,
leiða þeim fyrir sjónir villu síns vegar, vekja hjá þeim þrá til
þess að snúa á réttari leiðir og veita þeim huggun og fró með
skynsamlegum fortölum og fyrirbænum. Um þetta rekur
höfundur tvö ítarleg dæmi, sem hann þekkir af eigin reynd.
Annað þeirra er um reimleikana á Fljótshólum árið 1945,
hitt um Bárðdælinginn með hundinn.
Annar kaflinn nefnist: Undur spiritismans. Þar segir höf-
undur frá reynslu sinni á fundum hjá ýmsum miðlum, bæði
erlendum og innlendum. Þar er að finna ítarlegar lýsingar á
líkamningafyrirbærum hjá danska miðlinum Einari Nielsen,
sem höfundur hefur orðið vitni að, bæði hér heima og í
Kaupmannahöfn. Nielsen hefur komið hingað til lands oftar
en einu sinni, að tilhlutan Sálarrannsóknafélagsins, og hald-
ið marga fundi. Hefur áður verið nokkuð frá þeim sagt í
Morgni.
Einnig drepur höfundur nokkuð á kynni sin af íslenzkum
miðlum bæði fyrr og síðar. Nefnir hann í því sambandi Guð-
nýju Pétui’sdóttur, Guðrúnu frá Berjanesi, Andrés Böðvars-
son, Andrés Andrésson, Sigvalda Indriðason, Jóhönnu Linn-
et og Hafstein Björnsson. En um hinn síðastnefnda hefur
hann áður skrifað bókina: Líf er að loknu þessu.
Ennfremur segir hann í þessum kafla frá enska ljós-
myndamiðlinum William Hope og birtir nokkrar myndir
hans, þar sem greinilega sjást andlit látinna ástvina hjá
þeim, sem ljósmyndirnar eru teknar af. Eru þessar ljós-
myndir af þeim framliðnu svo ljósar og skýrar, að auðvelt
er að þekkja þá.