Morgunn - 01.06.1975, Qupperneq 17

DR. THEOL. JAKOB JÖNSSON:
RÁÐSTEFNA UM
DULSÁLARFRÆÐI OG TRÚ
„Aðalatriðið er það, að við samþykkjum ekki neina bölvaða
vitleysu“, þrumaði gamall sveitaprestur einu sinni yfir hausa-
mótunum á prestum, sem voru á synodus. Síðan eru mörg ár
liðin, en mér verður sundum hugsað til þessa hreinskilna
manndómsmanns sem kannaðist við, að það gæti jafnvel kom-
ið fyrir vel menntaða menn að samþykkja vitleysu. Og því
miður virðist mér að synoda íslenzku kirkjunnar hafi komizt
harla nærri því á þessu sumri. Prestastefnan varar við „dul-
trúarfyrirbrigðum“ af ýmsu tagi. Svo kemur áskorun til allra
að bifast ekki á þeim grundvelli, sem kirkjan byggir boðun
sína og lif á, — þ.e. Jesú Kristi einum, eins og honum er borið
vitni i Nýja testamentinu. Slika áskorun geta auðvitað allir
prestar tekið undir, — en það er erfitt að finna skýrt og
ákveðið samhengi milli fyrra og síðara liðs ályktunarinnar. —
Og svo kemur þriðji liðurinn, tillaga síra Bolla í Laufási, til-
mælin til biskups um að afstaða kirkjunnar til „þessara mála“
verði „formlega tekin til ýtarlegrar umræðu“ á prestastefnu
sem fyrst. Þessi liður var samþykktur. Þá hlýtur hver maður
að spyrja: Er synodan að játa það fyrir alþjóð að hún hafi
látið hina liði tillögunnar frá sér fara án þess að hún hafi
verið formlega tekin til ítarlegrar umræðu? Ég veit, að síra
Bolli getur verið gamansamur maður, en er þetta ekki full-
grátt gaman að ætlast til þess að prestastefna Islands setji sjálfa
sig svo herfilega í gapastokkinn. Og furðulegast er, að hann
skyldi komast upp með það. Og hvað er átt við með orðunum
„þessarra mála“? Er það afstaðan til Krists, sem á að taka