Morgunn - 01.06.1975, Síða 50

48
MORGUNN
gular, þá sker ég aldrei upp, því þetta merkir að sjúklingur-
inn muni deyja.
Sp: Hvað gerirðu þá?
Sv: Annað hvort sendi ég sjúklinginn burt og segi honum
að enn sé ekki réttur tími til að gera uppskurð, eða ég gef
honum einhver lyf eða fyrirmæli um mataræði til þess að
reyna að byggja hann upp, svo ef til vill megi skera hann
upp síðar.
Sp: Myndirðu gera uppskurð, ef annar skurðlæknir hefði
úrskurðað að uppskurður væii tilgangslaus?
Sv: Það mundi ég gera, ef ég sé ekki appelsínugula litinn
á höndum mér ■—■ ef ég finn að það er óhætt, og ég get hjálp-
að sjúklingunum.
Sp: Koma nokkrir aðrir litir fram á höndum þínum sem
vara þig við eða leiðbeina þér?
Sv: Já. Gult og rautt.
Sp: Hvað tákna þeir?
Sv: Þeir tákna farðu varlega eða hratt.
Sp: Hvað ef þú sérð alls enga liti?
Sv: Þá veit ég að ég get óhræddur tekið til starfa, að allt
muni fara vel.
Sp: Þetta eru mjög óvenjuleg öfl sem þú býrð yfir. Hvaðan
heldurðu að þau séu komin? Komstu með þennan hæfileika
frá fyrri tilveru?
Sv: Ég veit það ekki. Um það get ég ekki sagt.
Sp: Margir myndu líta á þig sem yfirnáttúrulegan mann.
Hvernig mundirðu lýsa sjálfum þér?
Sv: Bara sem venjulegum manni. Alls ekki yfimáttúru-
legum.
Sp: Áttu við, að við gætum öll sýnt þennan hæfileika ef
við undirbyggjum huga okkar, ef við beittum okkur af alefli
að því, ef við stunduðum hugleiðslu og föstur, eins og þú?
Sv: Það held ég. Ýmsir gætu gert það.
Sp: Bæði herra Swobe og herra Decker hafa fullyrt, að þú
hafir fullvissað þá um það, að þeir gætu sýnt þennan guð-
dómlega hæfileika. Er það satt?