Morgunn - 01.06.1975, Side 83

GUNNAR E. KVARAN - FAEIN KVEÐJUORÐ 81
árið 1953. Þá mun Gunnar og liafa glaðst yfir því að hitta
aftur elskaða foreldra, bræður og áður gengna vini.
Gunnar var lánsmaður í þessu jarðlífi. Foreldrar hans,
Einar H. Kvaran skáld og Gíslína, kona hans, voru óvenju-
samrímd hjón. Á heimili þeirra ríkti því jafnan það tæra and-
lega andrúmsloft, sem leiðir af samræmi og góðleik. Það er
hollt að alast upp í slíku umhverfi. Gunnar hreifst mjög af
skoðunum föður síns og Haralds Nielssonar, hinna skeleggu
frumherja spíritismans á Islandi. Gunnar var gáfaður maður
og glöggskyggn og lét sér ekki nægja að tileinka sér skoðanir
annara, heldur rannsakaði hann sjálfrn- hvers konar fyrir-
bæri með því að sækja fundi hjá öllum beztu miðlum, sem
kostur var á bæði hérlendis og erlendis. Varð hann af rann-
sóknum sínum stórfróður um þessi mál, enda vafasamt hvort
nokkur núlifandi Islendingur hefur kynnst fleiri sterkum og
stórfeldum miðlum af eigin reynd.
Það þurfti því ekki að brýna Gunnar til stuðnings við hug-
sjónamál föður síns, sem hann kallaði „mikilvægasta málið í
heimi“. Enda var Gunnar alla tíð einn af máttarstólpum Sálar-
rannsóknarfélags Islands, þótt helzt kysi hann að starfa í
kyrrþey. Fyrir Morgunn vann hann hið óeigingjamasta starf,
sem seint mun fullþakkað. En honum var litið um að láta á
því bera, sem hann gerði fyrir aðra. Slík var skaphöfn hans.
1 Morgunblaðinu þ. 24. júní s.l. var í minningargreinum
um Gunnar greint frá hinum ýmsu áhugamálum hans og
störfinn, og verður það ekki endurtekið hér. Hann hafði kaup-
sýslu að ævistarfi og naut mikillar virðingar og óskoraðs
trausts á þeim vettvangi og talinn sómi stéttar sinnar.
Gunnar E. Kvaran hafði ýmis einkenni háþroskaðs manns.
I fari hans mátti rekja ýmsa þræði göfugmennsku. Hann var
niaður með afbrigðum drenglyndur, samúðamkur, góðviljað-
ur, hjálpsamur og umbmðarlyndur. Hann var maður jákvæð-
ur í þess orðs beztu merkingu. Flestum sem kynntust hon-
um eitthvað að ráði „kom hann til nokkurs þroska“, eins og
sagt var um Erling Skjálgsson. Gunnar bar sjálfur lífsskoð-
unum sínum fagurt vitni.
6