19. júní - 19.06.1983, Blaðsíða 75

BÆKUR - BÆKUR - BÆKUR
Verða miklir fagnaðarfundir með
þeim feðginum og samlagast Hulda
fljótt hinni nýju fjölskyldu hans. Þegar
á iíður dvölina setur óyndi að Huldu
og ástæðan fyrir því er sú að hún vill
setjast að hjá íöður sínum, en hún
kemur sér loks til þess að segja honum
frá því, eftir að hafa talað við móður
sína í síma og fundist hún vera hressari
en þegar hún fór. Hulda telur að móðir
sín muni geta skilið hana auk þess sem
hún hafi eitt sinn lofað henni að hún
rnætti flytjast til pabba efhana langaði
einhverntíma til þess.
Þegar þessi málaleitan er síðan bor-
in fram við móðurina í síma bregst hún
ókvæða við og neitar að ræða málið
frekar og skellir á. Svarar hún ekki
bréfum, hvorki frá Huldu né pabban-
um.
Þegar samkomulagsleið við móður-
ina virðist ófær setja þau barnavernd-
arnefnd í málið með það fyrir augum
að fá tímabundna heimild til að Hulda
dvelji hjá pabba sínum. En nú birtist
rnóðirin einn góðan veðurdag og
hreinlega rænir Huldu frá föður henn-
ar og tekst með aðstoð bróður síns og
fjölskyldu að viðbættum lögfræðingi
að komast með hana burt úr landinu.
Þetta tekst þrátt fyrir að barnavernd-
arnefnd hafi samþykkt tímabundna
kyrrsetningu Huldu í landinu meðan
frekari rannsókn fari fram. Bróður
mömmunnar og lögfræðingi hans tekst
rneð vafasömum hætti að fá dómstól á
Keflavíkurflugvelli til að hafna kyrr-
setningunni sama morgun og mæðg-
ttrnar yfirgefa landið.
Hulda
Svo sem áður er getið liggur megin-
ahersla höfundar á að lýsa tilfinningum
Huldu og stöðu eða öllu heldur rétt-
leysi hennar.
Sagan er sögð út frá sjónarhóli
hennar og þar af leiðandi eru atburðir
°g fólk að mestu séð með hennar aug-
Urn. Aðrar persónur eru því nokkuð
litaðar af viðhorfi Huldu til þeirra.
Hulda sjálf er í rauninni ósköp eðlilegt
barn sem orðið hefur fyrir erfiðri
reynslu og þroskast við það. Höfundi
tekst vel að lýsa tilfinningatogstreitu
hennar. Meðan Hulda er hjá mömmu
sinni í upphafi er hún fyrst og fremst
áhorfandi og þolandi, en þegar hún er
komin til pabba síns verður hún ger-
andi og hrindir afstað atburðarás sem
í upphafi er alls ekki séð til hvers leiðir.
Undir lokin verður hún aftur þolandi,
þegar sagan tekur nýja stefnu eftir að
móðir hennar kemur til landsins. Hún
gefst upp, hún má sín einskis gegn því
ofurefli liðs sem sækir að henni og beit-
ir tilfinningar hennar og vilja full-
komnu ofbeldi.
Olga Guðrún Árnadóttir
Foreldramir
Móðirin er mjög langt frá því að
vera hefðbundin móðurímynd. Hún
er taugaveikluð og sjálfselsk, full af
sjálfsvorkunn og sér ekkert út fyrir
sjálfa sig, allra síst hvernig dóttur
hennar líður. Þetta er að minnsta kosti
sú mynd sem við blasir við fyrstu sýn,
lituð af sjónarhorni Huldu. Þegar bet-
ur er að gáð má sjá að hér er á ferðinni
rótlaus og óhamingjusöm kona sem á
fyrst og fremst erfitt með að finna
sjálfri sér stað í tilverunni, hefur t.d.
ekki fundið í nýju hjónabandi þá ham-
ingju sem hún vænti, þrátt fyrir ver-
aldleg gæði, en kannski er einmitt
brenglað verðmætamat rótin að óham-
ingju hennar. Ein hliðin á því er að
tilfinningar hennar gagnvart Huldu
virðast öðru fremur byggðar á eignar-
hugmyndinni — það er verið að taka
eign frá henni — og út frá áðurnefndu
verðmætamati eru viðbrögð hennar
e.t.v. skiljanleg. En það breytir ekki
því að gagnvart barninu er framkoma
hennar fullkomlega tillitslaus.
Pabbinn í sögunni er hinsvegar
ákaflega góður pabbi. rilfinningasam-
band hans við Huldu er mjög gott og
hann ber velferð dóttur sinnar mjög
fyrir brjósti. Hann er því að flestu leyti
andstæða móðurinnar - traustur, lilýr
og áreiðanlegur. Hann er kannski ein-
iim of góður, en þá ber aftur að gæta
þess að persónurnar eru séðar með
augum Huldu. (Svo mætti líka benda á
- í nafni jafnréttis — að það sé kominn
tími til að í sögu sé einn góður og til-
finningaríkur pabbi sem hugsar um
börn sín í stað tilfinningafreðnu stress-
pabbanna sem algengastir eru).
Það er reyndar nokkuð bagalegt að
upplýsingar um hjónaband foreldr-
anna eru af fremur skornum skainmti,
það hefði e.t.v. mátt skýra ýmislegt í
samskiptum þeirra með meiri frásögn
af forsögunni, en þá hefði kannski orð-
ið til önnur saga, sagan um hjónaband
þeirra, svo einhversstaðar verður að
draga mörkin.
Virðingarleysi
Svo sem að framan getur fáum við
góða mynd af persónu Huldu, tilfinn-
ingum og öllum aðstæðum. I því liggur
best gerði þáttur sögunnar. Lesanda er
farið að þykja svolítið vænt um þesa
stelpu, ekki vegna þess að hún a bágt,
75