19. júní - 19.06.1989, Blaðsíða 31

SVOLÍTIÐ TIL HLIÐAR"
Mér fannst oft mjög erfitt að vinna
svona mikið. Það var mjög mikið mál
að vera bæði í krefjandi starfi. Mér
fannst þetta miklu erfiðara heldur en
þegar við vorum nemar, þótt við vær-
um þá með fjölskyldu, á fullri ferð í
náminu og ynnum með. Þá vann ég
með á veturna og Brynjar vann á
sumrin. Ég hugsaði oft um það eftir
að við fluttum heim hvað það væri
auðveldara að segja að börnin þyrftu
meira á mér að halda og passa þau
meira, til þess að hvíla sjálfa mig. En
um leið hefði ég verið að segja við
Brynjar að hann yrði að taka minn
hlut í fjárhagslegu ábyrgðinni, sem
ég þar með treysti mér ekki til að
standa undir.“
Bæði verða að draga úr
vinnu
Brynjar: „Ef fólk ætlar að deila
ábyrgðinni, þá hljóta að koma tímar
sem bæði þurfa að draga úr vinnu.
Kannske er það oft á viðkvæmum
tíma fyrir framann, og það er vanda-
mál á meðan umhverfið tekur það
ekki sem sjálfsagðan hlut. En í dag,
þegar börnin eru ekki fleiri en raun
ber vitni, þá er þetta bara ákveðið
tímaskeið. Ég held að það þurfi ekki
að skilja eftir brot í framamöguleik-
um manna.“
Sigrún: „Mér fannst ég svo alvar-
lega þurfa að vera til staðar á heimili
mínu þessi ár sem börnin voru
minnst, auðvitað á móti makanum,
að það kom númer eitt. Ég hélt mér
við og var að safna dýrmætri reynslu í
starfi, datt aldrei út, og ég var einnig
að safna mér dýrmætri persónulegri
reynslu.“
Og Sigrún heldur áfram: „Við
skiptum með okkur störfum eftir að
yngsta barnið okkar fæddist, þannig
að Brynjar vann fyrir hádegi og ég
vann eftir hádegi, þangað til hann fór
á leikskóla tveggja ára gamall. Þá var
ég við kennslu og hafði þau forrétt-
indi vegna menntunar minnar að
geta skipt um starf, þannig að þetta
var mögulegt. Þennan tíma drógum
við saman seglin fjárhagslega. Við
hefðum auðvitað getað hugsað okk-
ur að vera með allt aðra neyslu, en
þetta dugði. Við lifðum líka svo lengi
sem námsmenn að við vorum vön því
að hafa lítið á milli handanna. En ég
geri mér auðvitað grein fyrir því að
sumir yrðu það tekjulitlir að það
gengi ekki upp.“
Félagabindindi
Brynjar og Sigrún hafa markvisst
varið fjölskylduna. Þau voru í algjöru
félagabindindi fyrstu árin, þótt
margt togaði í þau. En þau voru mjög
ákveðin í því að það væri alltaf annað
hvort þeirra til staðar heima hjá
börnunum, þegar þau væru ekki á
dagvist.
Sigrún: „Það að Brynjar skyldi
byrja í pólitíkinni 1978 var eitt af því
fáa sem okkur greindi á um. Einmitt
þetta ár fæddist yngsta barnið. Ég
man eftir því að við ræddum þetta
nokkuð. Það varð úr að Brynjar fór
inn í eina nefnd og annað pólitískt
starf sem því fylgir, en það kom í ljós
að það var full snemmt fyrir okkur.
Ég fór svo ekki inn fyrr en einu kjör-
tímabili síðar, eða 1982. En þarna
urðu nokkur orðaskipti á milli okk-
ar, sem svo eðlilega jöfnuðu sig með
tímanum.“
Vissir kostir að ráða tíma
sínum sjálfur
Brynjar: „Arið okkar í Reykjavík
vann ég á verkfræðistofu og réð ekki
31