19. júní - 19.06.1989, Blaðsíða 58

það manni líka mikið að taka þátt í sýningum
eins og á Hótel íslandi . . . sérstaklega þegar
maður finnur að fólk tekur manni vel eftir öll
þessi ár.
Heldurðu að ef þú værir ung nú og að byrja að
syngja að ferill þinn yrði frábrugðinn því sem
hann hefur orðið — að tækifærin nú séu meiri og
betri en hér áður?
— Nei, það held ég ekki, og ég tel mig ekki
vera samkeppnisfæra við söngkonur í dag. Ég
fékk ágæt tækifæri — ég byrjaði að syngja með
Svavari Gests 18 ára (1963) og það var toppurinn.
Ef þetta er spurning um að vera á toppnum, þá er
ég búin að vera þar. Ég er ánægð með mína
söngævi og skammast mín ekki fyrir neitt; ja,
nema fyrir gamlar upptökur, eins og plötuna
„Gamlar hljóðritanir“ með söng Vilhjálms Vil-
hjálmssonar sem gefin var út eftir að hann lést.
Ég syng þar með honum og er mjög óánægð með
það. Ég hringdi öskureið í Svavar Gests sem gaf
plötuna út. Hann sagðist hafa valið það besta
sem til var, en ég sagði að það væri bara ekki
nógu gott. Ég hefði frekar viljað gefa út nýtt efni.
Hvernig var að vinna í hljómsveit með Svav-
ari?
— Ég var ung þegar ég kynntist Svavari og
kenndi hann mér margt gagnlegt. Hann var ein-
ræðisherra í sinni hljómsveit og leið enga lausung
á sviðinu í stóru né smáu, en mér líkaði það vel
og kunni alltaf vel við hann.
Hefur það bitnað á þínum söngferli hversu
mikill karlabransi rokkið er?
— Ja, maður fékk reyndar litlu að ráða í sam-
bandi við hljómsveitirnar — varla hlustað á
mann. Og mikla afbrýðisemi hefur maður mátt
þola, bæði eigin maka (Anna er fjórgift) og
hljómsveitarmeðlima. Auðvitað hefur þetta allt
sett strik í reikninginn. Og margt heyrði maður
sem þá var ekki talið — og reyndar ekki enn —
hæfa kvenmannseyrum. Hins vegar eru mínir
bestu vinir allir karlmenn — ég á fáar góðar
vinkonur, sálusorgarar mínir eru karlkyns.
Af hverju heldur þú að svo fáar konur séu í
rokkhljómsveitum?
— Þær giftast, og afstaða karlmanna hefur
ekki mikið breyst: Konan á að vera heima. Fáir
karlar geta tekið því að hún sé að koma fram á
skemmtistöðum, nema þeir séu líka með . . .
þeir setja henni einfaldlega stólinn fyrir dyrnar.
Eitt af mínum hjónaböndum fór í vaskinn út af
því — og ég hef alltaf barist við sömu gömlu
afbrýðisemina. En karlmenn hafa gefið mér þá
bestu lexíu sem ég hef lært og hún er sú að ég er
sjálfstæð og þarf ekkert á þeim að halda.
En hvað um þá sem þú vinnur með?
— Eins og ég sagði áðan, fékk ég aldrei að
ráða neinu, en nú er það ég sem er nafnið —
hljómsveitin spilar undir hjá mér . . . ég held að
sá sé munurinn, ekki að það séu breyttir tímar.
Karlmenn reyna alltaf að pota manni í ákveðinn
bás, en það gengur ekki með kerlingar eins og
mig. En auðvitað eru alltaf góðir menn innan
um.
Hvað um karlkyns dansleikjagesti?
— Ég hef nú ekki lent í neinum sérstökum
vandræðum með þá, yfirleitt eru þeir mjög prúð-
Tímaritið Húsfreyjan
Tímaritið Húsfreyjan höfðar til kvenna á öllum aldri.
í því er að finna fræðandi greinar, viðtalsþætti, handavinnu
og matreiðsluþætti, og greinar um neytendamál. Ennfremur
fréttir frá félagsstarfi kvenna hér á landi og erlendis.
Því ekki að gerast áskrifandi, nýiráskrifendurfátvö blöð frá
fyrra ári í kaupbæti.
Áskriftarsími 17-0-44 svarar allan sólarhringinn.
Húsfreyjan er málgagn Kvenfélagasambands íslands.
Tímaritíð Húsfreyjan
Hallvcigarstöðum - Sími 17044 - Póstliólf 133 - Reykjavík
58