Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.09.1920, Blaðsíða 20

Sameiningin - 01.09.1920, Blaðsíða 20
242 tiltóku, Lúter og- Melankton. Um það skal ekki dæmt liér, hvort áminst ummæli þessara háttvirtu bræðra vorra eigi hvortveggju að skiljast á einn veg — hvort þeim komi saman að öllu leyti. En hitt er aðgæzluvert, að þá skortir báða þann myndugleika, sem við þarf, til þess að orð þeirra geti fastákveðið nokkuð um stefnu kirkjufélagsins í þessum efnum, eða heimtað hlýðni. tír- skurðarvaldið liggur auðvitað hjá félaginu sjálfu, fyrst heimildum kemur hér ekki að öllu leyti saman um rétt- an skilning á Guðs orði. Yerður því það, sem sagt hefir veið um það efni hér í blaðinu, að skoðast sem bendingar fremur en lagaboð að svo stöddu. Hér er því ekki nema eitt fyrir hendi, ef vér viljum sjiorna við hættu þeirri, sem vofir yfir hjúskaparhelginni hér í landinu. Yér verðum í einlægni hjartans að íhuga mál þetta í ljósi Guðs orðs og lúterskra kenninga, og ráða við oss, hvar vér eigum að standa. Víkja svo ekki frá þeim grundvelli, sem vér vitum réttastan. En í þessu verður að rata rétt meðalhóf; óþarfur strangleiki er eng- in dygð; hann er jafn-skaðlegur afslættinum, þegar hvorugt er bygt á Guðs orði. Það er illa gjört, að stofna andlegri velferð og siðgæði þjóðanna í hættu með tilláts- semi við dutlunga holdsins. En liitt er líka viðsjárvert, að beita óboðinni hörku við saklaust fólk. Sá sem þetta ritar, fellir sig bezt við iskilning Lfiters á þessu máli, og telur því réttast, að marka þeim sökum ekki þrengri bás en hann gjörði. Viðbót Melanktons gæti átt rétt á sér í vissum tilfellum. en gallinn er sá, að ef henni er einu sinni slegið fastri, þá má smeygja þar inn alls konar sakargiftum og átyllum, sem aldrei verður séð fyrir end- ann á og koma algjörlega í bága við anda jafnt sem bók- staf ritningar-orðsins. Sjálfsagt er að forðast þær ó- göngur. En að lenda í liinum öfgunum og ætla sér að verða lúterskari en Lúter og betur kristinn en Páll post- uli, í hjónaskilnaðar-sökum — það situr víst ekki sem bezt á nokkrum manni vor á meðal. Megum víst heita góðir, ef vér náum þangað með tærnar, sem þeir höfðu hælana, í heilagleik og í trúmensku við kenningar frels- arans. Og svo megum vér aldrei glevma því, að það er ekki
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.