Búfræðingurinn - 01.10.1951, Qupperneq 144

142
liÚFRÆÐINGURINN
landbúnaðarins. En þó að barnið sé uppalið í sveit, getur eðli
þess hneigzt til annars en búskapar, til dæmis ákveðinna iðn-
greina og mennta. Það er hlutverk foreldranna að finna það út,
hvaða þróttur er ríkastur í eðli barnsins og til hvers það er
hneigðast. Því fyiT, sem það er fundið, því betra fyrir barnið.
Þá er það skylda foreldranna, að glæða þann þátt og mennta
barnið samkvæmt því. Á þann hátt nýtur það sín bezt í lífinu,
og verður beztur þjóðfélagsborgari. En það er jafnframt eðli-
legt, að bóndin glæði hjá barni sínu hlýju og virðingu fyrir
þeim atvinnuvegi, sem það er vaxið úr. Neyðið engan til að
stunda búskapinn, en styðjið og menntið vel hvern þann pilt
eða stúlku, sem vill vera í sveit og stunda búskap. Börnin eiga
ekki að heyra barlóm eða ráðaleysi yfir þeim erfiðleikum, sem
fram koma í búskapnum, eða sífelldan söng um það, að annað
sé léttara og betra. Þeir, sem eru með þvílíkt, þekkja ekki inn
á aðra atvinnuvegi; erfiðleikar eru alls staðar fyrir Iiendi.
Bóndinn á að vera bjartsýnn, frjálslyndur og örfandi. Hann
á að mennta börnin sín vel, lofa þeim að sjá margt og fara víða.
Það er enginn betri arfur til, en góð menntun, á hvaða sviði
sem er. Það er h'tils virði að eftirláta barni sínu nokkrar krón-
ur í arf, ef það finnur til þess, fullorðið, að það skortir mennt-
un. Vanrækt æska verður aldrei bætt.
Ef maður ber svo saman sveitalífið og kaupstaðalífið, þá
verður þetta fljótlega fyrir manni: Kaupstaðarfólkið á sínar
áhyggjur, sína erfiðleika og sitt öryggisleysi. Ef aflinn bregst,
ef atvinnan minnkar og verzlunin dregst saman, skapar það
áhyggjur og þveiTandi mciguleika til góðrar afkomu. Ef vel er
búið af túni bóndans, er það oftast árvisst með afrakstur. Ef
gripirnir eru hraustir og vel fóðraðir, bregðast ekki afurðir
þeirra til fæðis og klæða. — Ef við lítum á konuna, sem fer
með barnið sitt út í flekkinn á túninu, og lætur það veltast þar
og teyga í sig angan töðunnar, og svo aftur konuna í kaup-
staðnum, sem fer með barnið sitt, í vagninum, út á götuna,
ekur því aftur og fram, kafin í göturykinu, sem bílarnir þyrla
upp, og barnið sogar í sig loft lævi blandið, — þá verður manni
á að spyrja, hvor þessara mæðra muni ala upp hraustari borg-
ara.