Morgunn - 01.12.1963, Side 8

82
MORGUNN
prófessorinn reyndi að telja honum hughvarf og biðja
hann að staldra við. En rétt þegar hann var farinn
heyrði dr. Harlow skýrt og greinilega rödd systur sinn-
ar, sem sagði: „Is this clear-cut evidence?" — er þetta
skýr sönnun. En í enskunni er þarna orðaleikur og
mundi orðrétt þýðing vera: Er þetta hreinskorin sönn-
un? Er glerið var skorið svo vel sundur, að sárið virtist
vera eins vel fægt og glerið utan.
Anna hafði lofað bróður sínum því, og þau hvort öðru,
að hvort þeirra,. sem dæi fyrr, skyldi reyna að sanna
greinilega tilveru sína bak við dauðann. Dr. Harlow fór
nú með glerhelluna til margra glersérfræðinga, og gat
enginn þeirra gert sér í hugarlund, hvernig glerið gæti
hafa brotnað með þessum hætti. Er það nú geymt í
safni dr. J. B. Rhine í Dukeháskólanum.
Skömmu seinna kom dr. Harlow til foreldra sinna,
sem bjuggu í Canton í Massachusetts,, þar sem faðir
hans var prestur. Þá segir móðir hans við hann: „Ralph,
ég hef dálítið undarlegt að sýna þér.“ Svo gekk hún yfir
að borði í stofunni og tók upp pappírsörk, sem eitthvað
var letrað á. Hún brá blaðinu á loft og spurði son sinn:
„Hvers rithönd er þetta?“ „Nú, það er rithöndin henn-
ar Önnu,“ sagði dr. Harlow þegar í stað. „Það sýnist
mér líka,“ mælti hún. Svo fékk hún syni sínum blaðið
og á því stóð skrifað: „Ekki get ég komið orðum að því,
hve glöð ég er og ánægð í þessu verki. Við erum að
starfi hverja stund dagsins og stundum á nóttunni líka.
En við erum hamingjusöm, svo afar hamingjusöm. ÞiÖ
(og þetta orð var undirstrikað) þið verðið að koma og
sjá þetta sjálf, ef þið viljið ganga úr skugga um þetta.
Komið þið! Komi5 þið öll! Síðustu orðin voru þríundir-
strikuð. Það var enginn vafi á því, að þetta var skrift
Önnu, og það var orðalag hennar og háttur að undir-
strika orð.
Frúin hafði fundið þessa pappírsörk á náttborðinu
sínu um morguninn. Hún sagðist skyldi ábyrgjast, að